Zordur bazı gerçekleri anlatmak. Kimi önemser, dinler, anlar; kimi de dinlemez ve “yalan” der geçer. Vefa Genç Takımı’nda tanıdım onu. Fizik olarak çok dikkat çeken, semtin ve takımın en iri futbolcusuydu. Futbolun yapılanmasını bana vermişlerdi. Kendisi de yaptı bilir böyle bir görev aldığınızda sizi herkes bulur, baskı yapar, hatırlı kişiler devreye girer. Haberiniz yoktur ama böyledir. Onu kadroya almam için çok kişi araya girdi. Ancak stili benim futbol anlayışıma uymuyordu! O da şimdi artık bu anlayışa uyanlara forma veriyor. Çünkü ben yeni bir futbol anlayışının uygulamacısıydım. Bu anlamda Tanju, Murat Şimşek, Mahmut Aydın gibi futbolcular vardı kadromda. Ama ben yine de kendi eğitim verdiğim ekolden Yeşilköylü Cem Çıtak’ı tercih etmiştim. Türkiye’de ilk kez top rakipteyken hücum baskısı yapan, yaşı uygun tek forvet oydu! Gol ikinci plandaydı ama onun topun kalesinden en uzak yerde kazanılması için verdiği mücadele ve uygulaması bana uyuyordu. Bunu Abdullah ve ötekiler stilleri gereği yapamazdı. Zamana ihtiyaç vardı. Bu taktik daha sonra benim futbol anlayışımın temeli oldu. Sonraları onunla üç takımda dikkat çeken başarılar kazandım. 1985-86’da Karagümrük’le uzun süre çekişen Antalyaspor sonunda bu golcü ve dev forveti durdurmak için aldığımız tedbirler neticesinde ve onları sahalarında 2-1 yenerek şampiyon olduk. Bakırköyspor ve özellikle İstanbulspor’dayken nasıl oynayacağımızı bilmesi onun için şanstı. Garip bir gerçeği ilk kez burada açıklıyorum. Yenilik karşısında kazanılan başarılardan çok kişi rahatsız olsa da bana kadro kurdurmak, tanınmayan gençleri ortaya çıkartmak adına çok kulüp görev verme yarışında oldu. İşler oturduğunda bitti sanmak hataları ile görevden alanlar genelde rakip olarak başka takımlarda onları zor durumda bırakmak şansımı yok edemediler. Kim ekonomik ve futbol mağduru ise bana koştu! Gittiğim kulüplerde daima altyapı ve gençlere hatta kadın futbolunu ateşleyen mücadelem oldu. Benim için takım ve futbolcu değil takımlar ile futbolcular önemli olmuştur daima!