Tarkan’ın şarkısı “Geççek” etrafı dümdüz etti.
Kimse sormuyor, “Kim ya da ne geçecek?” diye. Herkes biliyor, geçecek olanın o olduğunu ve “o”nun kim olduğunu. Tarkan bir açık kapı bırakmış, geçecek olanın pandemi olduğunu söylüyor. Yine de “o”nun arkasında başkasını aramak, pek de kolay olmadığı gibi, mutasavver “o”nu da güç durumda bırakabilecek nitelikte.
“Geççek” şarkısının yarattığı coşku da gerçekten geçeceğinin ipuçlarını veriyor.
Şimdi, artık dikkatler, geçişi sağlamayı vaat edenlerde. Herkes onlara bakıyor, çünkü onlar çok büyük yanlış yapmadıkları sürece, geçecek olanın geçmesini engellemek mümkün değil.
Bu yüzden gözler onların üstünde. İlk büyük soru, önümüzdeki seçimlerde Türkiye’yi güçlendirilmiş parlamenter sistem altında demokrasiye geçirme sürecinin Cumhurbaşkanlığı makamına kimin aday olacağıdır.
Herkes birinin çıkıp açık açık, “Ben Cumhurbaşkanlığı’na adayım” demesini bekliyor.
Aslında bekleyiş formalitedir. Millet İttifakı’nın en güçlü aday adayı Kemal Kılıçdaroğlu göreve talip olduğunu açıkça ifade ediyor, her fırsatta aday olacağını belli eden konuşmalar yapıyor.
***
Aslında, Türkiye’nin en büyük, en dinamik, en üretken yerlerinde, CHP’nin aldığı son yerel seçimlerden sonra, Türkiye’de geleceğin Cumhurbaşkanlığı adayları kendiliğinden belli oldu. Bunlar, İstanbul ve Ankara’da sandıktan önde çıkan Ekrem İmamoğlu, Mansur Yavaş ve bir süredir politikanın gündemini belirlemekte inisiyatifi eline almış olan CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu idi.
Bir ara, partisini, yarım ekmek arası Ekmeleddin skandalının çıkmazına batırmış olan Kemal Bey artık geçmişte kalmıştır.
Artık, biraz da ülkenin içinde bulunduğu koşulların sonucunda kafa karışıklığının eseri olan politikaların oluşturucusu ve yürütücüsü Kemal Kılıçdaroğlu’nu kimse hatırlamıyor.
Artık karşımızdaki Kılıçdaroğlu, alçakgönüllü, dikkatli, soğukkanlı, bir demokratik cephe ile partisini iktidarın baş ortağı haline getirmiş; muhalefeti büyük ölçüde bir araya toplamış; bir yuvarlak masa çevresinde tek sesle demokrasi dedirtecek hale sokmuş; AKP’nin İYİ Parti’yi engelleme oyununu boşa düşürmüş; siyasi gündemi oluşturmada ön almış; yerel seçimlerde, isabetli adayları seçip onların kararlılıkla arkasında durmuş bir Kemal Kılıçdaroğlu’dur.
Evet, yerel seçim zaferinin ardında, Ekrem İmamoğlu ve Mansur Yavaş var, ama onların ardında durup zaferlerinin yolunu açan Kemal Kılıçdaroğlu’dur.
***
Artık Kemal Kılıçdaroğlu’nun adaylığını desteklemek için değil de ona karşı çıkabilmek için gerekçe bulmak güç olmuştur.
Şimdi, Kemal Kılıçdaroğlu’nun karşısındaki tek engel Ekrem İmamoğlu’nun imajının halk tarafından çok tutulması ve kişiliğini büyük kitlelere mal etme konusundaki rakipsizliğidir.
İmamoğlu’nun seçilme şansının daha yüksek olduğu gerekçesiyle, Kılıçdaroğlu’na yeğlenmesi; Kılıçdaroğlu’nun şimdiye kadar sabırla oluşturup ülke yüzeyine yaydığı politikanın da reddi anlamını taşıyacağı için düşünülmesi, üzerinde ciddi olarak durulması gereken bir husustur.
CHP’nin kendi, içinden Kılıçdaroğlu’na evet demek için değil, hayır demek için bir gerekçe araması gerekir ki şu anda onu bulmak da güç görünüyor.
Millet İttifakı’nın adayını seçerken, CHP’liler kendi dinamiklerinin yanı sıra diğer ortakların da oy vereceği birini bulmak zorundadırlar. Başka bir deyişle, Millet İttifakı’nın adayının, CHP’nin dışından da oy almak zorunluluğunda olması faktörünü de gözden uzak tutmamak gerekir.
Millet İttifakı’nın bileşenleri içindeki diğer öğelerin de Kılıçdaroğlu’na hayır demelerine bir neden yoktur. Ama şu anda görünen o ki Millet İttifakı’nın aday adayı, her fırsatta punduna getirip “Ben adayım” diyen Kemal Kılıçdaroğlu’dur.
