\n

Kız çocuğunun biri çıkıyor, bin bir zorlukla boğuşuyor, önce Avrupa, sonra olimpiyat şampiyonu oluyor. Gerçek bir başarı öyküsü. Hepimiz alnından öpüyoruz. Başbakan dahil, herkes o sıcak ağustos gecesinde, “Yürü be kızım” diye haykırıyor TV’lerinin başında: “Yürü, bas geç İngiliz’i getir şu olimpiyat altınını.” Getiriyor da. Aradan bir süre geçtikten sonra atletizm dünyasından biri, “Olimpiyat şampiyonu kızımızla ilgili yasaklı madde iddiası var, haberin olsun” diyor. Büyük bir iddia; “inanılır gibi” değil. Başlıyoruz araştırmaya, soruşturmaya. Aynı haber atletizmi yakından bilen birçok meslektaşımızda da var. Ağız yokluyoruz karşılıklı, “Doğru mu?” diye.

Güvenilir kaynaklar diyor ki: “Doping yok, olsa zaten IOC (Uluslararası Olimpiyat Komitesi) onayı vermez, o Londra madalyası 8 ay içinde geri alınırdı. Ancak kan değerlerinde sıkıntı var. Yükselmiş, inmiş. IAAF bunu araştırıyor. Ancak bunlar genç kadın. Özel günleri oluyor, hamilelik riski taşıdıkları günler oluyor. Kahveyi fazla kaçırdıkları günler de oluyor.”

“Kulaktan dolma” haberi manşet yapıp “gündeme oturmak” var işin içinde; sonucu o atleti yerle bir etmek olsa da. Ama elimiz gitmiyor. Çünkü Aslı’nın “doping” yapmadığını biliyoruz. Kontrollerden de kaçmamış. Sadece bazı değerlerinde yükselme ve iniş var. Gazete üst yönetimi ile de konuşup “2020 hazırlığındaki İstanbul’u vurmama, Aslı’yı paspas etmeme” adına haberi tutuyoruz. Biliyoruz ki, gündeme düşerse Türkiye’nin 2020’deki rakipleri Japonya ve Madrid’in eli güçlenecek. Birçok meslektaşımız da bizle aynı görüşte olmalı ki onlar da gazetelerinin manşetlerine çıkarmıyorlar haberi.

Sonra cuma sabahı bir gazete 1. sayfasının manşetinden duyuruyor Aslı Çakır Alptekin’in “dopingle” suçlandığını. Aslında henüz suçlama da yok, sadece savunma isteme süreci yaşanıyor ama gazetenin haberi Aslı’yı “Ben Johnson ve Lance Armstrong” ile aynı kefeye getirmiş. Şimdi düşünüyorum, özgürlükler ülkesi ABD, İngiltere, İspanya ya da en çok gazetenin satıldığı Japonya’da bir gazeteci kesin bilgi, bulgu yok iken, sadece bir savunma istendi diye olimpiyat şampiyonu atletini “dopingci” ilan eder mi? Etmez de edemez de. Ama burası Türkiye, gerçekten çok özgürüz, her ne kadar “İnsan hakkı ihlalleri var” diyorsak da bazı yazdıklarımız sansürlenmek isteniyorsa da duyduğumuz haberi yazabiliyoruz. Açıkçası ben yazmadım, atletizmi ve sporu benden iyi bildiğini düşündüğüm (ki bu satırların yazarı olimpiyat oyunları, Akdeniz oyunları dünya ve Avrupa şampiyonalarını izlemiştir) kişiler de yazmadı. Yazana da mesleki anlamda saygı duyarım ama insanları karalamamak gerek diye düşünüyorum.

***

Aslı suçsuz. Bunda şüphe yok. Nevin Yanıt’ın ise bir testinin pozitif çıktığı söyleniyor. Umuyorum yanlış duyumdur. Ama bu gelişmeler gösterdi ki, Süreyya Ayhan’dan bu yana özellikle pek çok “devşirme” atletin doping nedeniyle hem IAAF, hem CAS’la mahkemelik olması, Türk sporu için “evinin önünü süpürme” zamanının geldiğini gösteriyor. Gazetelerde ve arşivlerde son 10 yıldır adı yasaklı maddelerle anılan atletlerin isimlerini yazın, arkasına antrenör ekleyin, bakın karşınıza kim çıkacak! Bence, bu isimlere yasal yolla “takviye vitamin” adı altında ilaç temin eden kişi suçlanmalı eğer illa ki birilerini ipe göndereceksen. Yoksa, Aslı, Gamze, Nevin, Gülcan’ı yakmak çok kolay...

\n