Söz konusu olan Fenerbahçe’yse sorular hep beklemediğimiz yerden geliyor. Klasik söylemle maç öncesi beraberlik vaat edilse iki taraf da sahaya çıkmayacak haldeyken maçın önemli bir bölümünde öyle bir oynadı ki Sarı - Lacivertliler, rakibi de, bizi de, taraftarı da şaşkına çevirdi. Sanki bu takım sezonun sorunlusu değilmiş, verimsizlik hastalığına yakalanmamış gibi yağ gibi aktılar dün. Sımsıkı ve dipdiriydiler. 60 dakikayı aşkın bir süre önde baskıyla Feyenoord’un tüm planlarını paralize ettiler.
Advocaat belli ki son derece aşina olduğu rakibine karşı ödevini iyi yapmış. Her alanda elini kolunu bağladılar Hollanda temsilcisinin. Hele de ikili mücadelelerde resmen ezdiler. Hiçbir topu kolay ekmek gibi görmediler, savaşmayan yoktu sahada.
Bu sayede ikinci devre Feyenoord biraz silkinse de oyuna hükmettiği neredeyse hiçbir an olmadı. Sona doğru gelirken ikinci golü atamayınca azıcık takatten düştüler. Fakat gene de sonunu getirmeyi bildiler.
Doğrusunu söylemek gerekirse büyük iş bu. Sezonun en diri futboluyla bu yılın Avrupa’daki flaş ekibini yerle bir ettiler. Alkışlamak lazım. Hem de hiçbirini ayırmadan. Ama biraz Hasan Ali, Lens’ı ve Topal’ı kayırarak. Yine de abartmadan! Çünkü takım oyununun müstesna örneklerinden biriydi bu. Son bir söz tribünlere. Dün maçın hep içindeydiler. Adeta iyi bir taraftar maça nasıl etki eder dersi verdiler. Ama böylesine önemli bir Avrupa Kupası maçı için çok tenhayı ortalık. Kale arkaları dolmayınca dünyanın bütün statları boş gözükür. Oysa eskiden bu maçlara ne koreografiler hazırlanırdı. Şimdi geçtim özel bir şeyleri pankartlar bile üçü beşi geçmiyor. Onların yarısı da resmî, ‘başkana övgü’ için asılmış. Buna bir çare bulmak lazım. Hakikaten futbol ambiyansı elden gidiyor. Kadıköy’de bu yaşanıyorsa varın gerisini siz düşünün.