2017 hiç şüphesiz Suriyelilerin senesi. Geçip gitmekte olduğumuz seneye, kanımca Suriyelilerin İslamofaşizmle gelen barbarlığı mağlup etmesi damgasını vurdu. Zaferin en sembolik görüntüleri, sancılı kuşatma senelerinin tersine çevrilmesinin ardından 2016 Aralık sonunda gelen özgürleşmenin yıldönümünde Halep’ten, Humus’tan, Şam’dan gelen Noel ve yeni sene kutlamalarıydı.

***

Batı medyası, siyasal İslam yatırımına dair mağlubiyet sendromunun tezahürü olsa gerek, pek az yer verdi bu görüntülere. Yakılan yıkılan evlerin, dükkânların, restoranlar ve kültür merkezlerinin, kiliselerin onarıldığı, Noel ağaçları altında çocukların neşeyle koşuşturduğu, gönüllü ekiplerin çocuklara hediyeler ve her kesimden ihtiyaç sahiplerine kıyafetler dağıttığı görüntülere fazla itibar etmedi.
Oysa siyasal İslamcıların tek tip dayatmalarına karşılık Suriye’nin seküler idaresi altında her kökenden insanlardan oluşan ezici nüfus çoğunluğu, hayatlarını yeniden tesise çalışıyorlar. Herkesin bildiği hakikat şu: Suriye’de Noel de, yeni bir seneye girmenin coşkusu da yaşanabiliyor, çünkü Batı destekli cihatçılar kaybettiler.
Yeniden birbirlerinin ibadethanelerine gitmeye alışkın olan, dinlerarası evliliklerin garipsenmediği, kendisini salt Müslümanların değil “Suriye’nin başmüftüsü” diye anan, Hıristiyanlardan bir danışmanı bulunan Ahmet Bedreddin’in ayinlere katıldığı bir memleket var. Sorunları bitmemiş olabilir, ama iradeleri ortada. Eskisinden daha iyisini tesis etmenin yollarını aramak için varoluş savaşından alınlarının akıyla çıktılar.

***

Dolayısıyla “Ruslar yaptı, İranlılar yaptı” gibi mazeretlerin son tahlilde hiçbir hükmü de yok. Onlar 2011’den bu yana dünyanın dört yanından dış güçlerin akıttıkları para ve silahlar eşliğinde sınırları kevgire çevrilmiş bir ülkeyi hastalıklı ideolojileri için enkaza çevirenlere karşı, ancak 2013’te, 2015’te devreye girerek direnişe destek verip sonucu etkilediler elbette. Şimdi görünen o ki, 2018’de yine Suriye ordusu eşliğinde bir sonraki hedefleri İdlib’de şeriat idaresi kurmuş El Kaide ve bağlantılı güçler olacak. Rusya Genelkurmay Başkanı Gerasimov, ateşkese şiddetle karşı çıktıklarını belirttiği bu güçler için “Bu durumda yok edilmeliler” diye boş yere konuşmadı.
Ortadoğu’da mütemadiyen “kaş yaparken göz çıkartan” dünyanın büyük gücü ABD ise “IŞİD’le savaş” gerekçesiyle girdiği ve IŞİD’in bir toprak parçasındaki fiziki varlığının artık bitirildiği bölgede uluslararası hukuka aykırı olarak belki bir süre daha kalabilir. Ancak dört bir yandan husumetle çevriliyken bunu sonsuza dek sürdüremeyecekleri de aşikâr.

***

Bu tabloda Suriyelilerin karşısında, gizleyip saklamaya gayret gösterseler de damarına kadar mezhepçi, yobaz, yasakçı, amaca gidecek her yolu mubah gören, fırsatını buldu mu kendi gibi olmayan her kesimi yok etmeye çalışan siyasal İslamcılığın oluşturduğu bir “garabet” var. Suriye savaşında bir zamanlar müttefik olan bu güçler, mağlubiyete uğratıldıklarından beri giderek açık bir biçimde birbirine düşmekteler. 2018 kuvvetle muhtemel ki esas bu cephenin kapışmalarıyla geçecek.

***

Suriyeliler 21’inci yüzyılın Nazizmi karşısında ilk direnci sergilediler. Eğer hayatta kalma savaşlarını kazanmamış olsalardı, tıpkı bugün Libya’da Trablus yakınlarında göçmenlerin köle olarak satılmalarında gördüklerimizin benzerini izleyecektik. “Nasıl yaşarlarsa yaşasınlar, yeter ki benim neoliberal düzenimin parçası olsunlar” şiarlı Batı’ın hegemonik güçlerine “meze olacaklardı”. Olmadılar.
Zihniyetleri kirletip kötülüğü örgütleyen bu ideolojiye karşı düşünen, soran, doğruyu eğriyi ayırt eden, insanca yaşamak isteyen herkes, bu bölgede el mahkûm kendi mücadelesini verecek.
2017’nin son yazısında, 2018’in bu kötülüğün topyekûn temizlendiği bir sene olması umuduyla... Bütün okurlarımıza mutlu seneler.