Yine yılın o zamanı! Taraftarların 6 göz 6 kulak, oynanan bütün karşılaşmaları takip edip bildikleri bütün totemleri uyguladıkları dönem! ‘Garantileyen’ için de ‘ümit eden’ için de... Galatasaray, bir önceki haftadan aldığı üç puan karşılığında konsantrasyonunu bırakmış geride! Özellikle savunma hattı son derece savruk oynuyor. O kadar ki, Hasan, Muslera ile arasında koridor varmışçasına 5 ve 19’da iki kere karşı karşıya kalıyor kendisiyle. Normal şartlarda, bu son derece riskli olabilir. Hatta erken bir gol kaderi değiştirebilir ama Denizlispor da 5-4-1’lik savunma ağırlıklı gözüken teknik dizilişine rağmen savunamama üzerine bir futbol sergiliyor. Onların bu oyun anlayışı sayesinde, 

Galatasaray’ın önce 22’de kornerden gelen topu tamamlayan Halil’le (ki faul nedeniyle iptal edilip sonra VAR kararıyla veriliyor) sonra da 34’te elle oynama nedeniyle verilen penaltıyı tamamlayan Babel’le iki gole imza atıyor. Kaçırdıkları da var. Bunlardan bir tanesi de 42’de yine elle oynamaya çalınan penaltı. Atışı (nedense) Emre Akbaba kullanıyor, (nasılsa) kaçırıyor! Galatasaray’ın bu pozisyon harcama cömertliği, Denizlispor’a da cesaret veriyor. Özellikle ikinci yarıda, çoğu Galatasaray’ın defans hatalarından kaynaklanan pozisyonlar yaratmaya başlıyorlar. Bunlardan bir tanesini 62’de Recep ağlara göndermeyi başarıyor. Bundan sonra maçın kalanı Galatasaray-kaleci Abdulkadir arasında geçiyor. Galatasaray maçtaki 3. penaltısını 82. dakikada kazanıyor. Muhammed önce kaçırıyor ama VAR izlenip tekrarı gelince skor 3 oluyor. 89’da top bir kez daha ve yine onla ağlara gidiyor. Her üç maçta da çalan son düdük iki şeyi teyit ediyor: Totem söz konusu olduğunda Denizli ile Galatasaray arasında bir ‘büyü var’ ve gerçekten de Fatih Terim ‘bitti’ demeden, bitmiyor. O da şimdilik ‘Alamayacağımı söylediğinizi almaya geliyorum’ diyor.