Cezalı Belhanda’nın yokluğunda kadroya Selçuk eklenmiş, Galatasaray adına oyunun zekâsı Fernando, Belhanda’nın yerine geçmiş. Bu da Sarı - Kırmızılıları tempo olarak yavaşlatan ama oyun olarak sağlama alan bir formül olarak yansıyor sahaya. İlk gol, 15. dakikada Feghouli’nin asistiyle Rodrigues’in ayağından geliyor. Ardından da 18. dakikada yine Rodrigues’in ‘kendin pişir-kendin ye’ adlı çalışmasında skor 0-2 oluyor. Normal şartlarda her takımı rahatlatacak bu skor, G.Saray’a ekstra stres olarak yansıyor. Zira gollerden sonra Akhisar, G.Saray ceza sahasında ısrarla yoğunlaşmaya başlıyor. Bu ısrarlı gelişlerden birinde yaşanan karambol, biraz da tartışmalı bir penaltıya neden veriyor. Hakemin verdiğini Soner atamıyor, 33. dakikada oyunun kaderini değiştirecek penaltı kaçıyor. İlk yarının bir kader anı da 44. dakika. Ne skor ne de kaçan penaltıya rağmen oyundan düşmeyen Akhisar’ı en azından psikolojik olarak yenecek net pozisyonda günün kahramanı Rodrigues’in şutu üst direğe takılıyor. G.Saray adına bu maçın en zayıf halkası gereksiz telaş. Akhisar’ın hızlı gelişlerinde yaşanan panik, 50. dakikada meyvesini veriyor. İlk yarıdaki penaltı pozisyonuna benzer karambolde Seleznyov’un sert şutu Serdar’a çarpınca onların kaçırdığı golü 50. dakikada Serdar kendi kalesine atmış oluyor. Sonraki dakikalarda iki tarafın da bir gol daha bulma ısrarı, kalecilerin alkışlandığı, beceriksizliğin şaşırttığı kritik dakikalar yaşatıyor maçta. G.Saray’ın sahada artan panik seviyesini Fatih Terim, ileride top tutacak oyuncuları oyuna dahil ederek dengelemeye çalışıyor. İki tarafın da gol ısrarı, sahada gerilimi artırıyor. Bir penaltı daha bu kez G.Saray lehine çalınıyor ve 90+2’de Gomis yine kaçırıyor. Son dakikalarda artan stres, iyice paniğe dönüşecekken kurtuluş ve 3 puan son düdükle geliyor. G.Saray adına formül, 2005-06 sezonunun efsane pankartından akılda kalan tek kelimede gizli: Konsantrasyon. Kalan son 2 maçta bunu akıllara iyice kazımak gerekiyor!