Ligin lideri Galatasaray’ın eksik ya da sakat futbolcusu yok. Dahası çok uzun zaman sonra ideal kadrosuyla sahada… Konuk olduğu Gençlerbirliği ise lige adını veren efsane başkanın kemiklerini sızlatacak şekilde dibe yakın. Ama hepimiz biliyoruz ki söz konusu futbol olduğunda, lehte gözüken dinamikler farklı işliyor. G.Birliği; basit ve savunma ağırlıklı bir taktikle, G.Saray’ın Gomis’i besleyen damarlarıyla bağlantısını kesiyor. Belhanda’nın da pek gününde olmaması onlara yardımcı olunca saha G.Saray adına düğümleniyor. Dahası G.Birliği’nin kalabalık savunma anlayışı ve iyi uyguladığı kontratak taktiği Sarı-Kırmızılılara ilk yarıda korkulu anlar da yaşatıyor. Bunlardan en neti, 14. dakikada Maicon’un hatası sonucu kaybedilen bir topun kendini G.Saray ceza sahasında boş kalenin önünde bulması ki Deniz, kayıp istediği gibi vuramayınca top mucize bir şekilde dışarı gidiyor. İlk yarıda rakibinin taktiğini kabullenmek zorunda kalan G.Saray, 2. yarıda kendi yarı sahasına hiç dönmemek üzere yerleşiyor rakip sahaya. 60. dakikadaki Belhanda-Eren, 70’te ise Rodrigues-Sinan değişiminin amacı muhtemelen adeta ‘Yalnızlar Rıhtımı’na demirlemiş olan Gomis’i savunma ablukasından biraz çıkartabilmek. Taktik değişiklik ve G.Saray’ın bu istikrarlı ablukası net pozisyonları da beraberinde getiriyor ama bu arada G.Birliği’nin de rakibini gafil avlamak konusundan vazgeçmediğini belirtelim. G.Saray umutsuzca golü kovaladıkça, klasik golsüz biten atak eşittir panik atak durumu sahaya hâkim olmaya başlıyor. Ne maça ait tüm istatistiklerdeki G.Saray üstünlüğü ne de baskı, 90+2’de Manu’yla başlayan kontratağın Alper’in ayağından ağları bulmasını engelleyemiyor. G.Saray’ın açamadığı düğüm, boğazında kördüğüm oluyor.