Galatasaray, lig karnesini kuvvetlendirmek isteğiyle çıkıyor maça. 4-2-3-1 taktik dizilişte Seferovic ve Oliveira’nın futbolları hâlâ soru işareti olsa da Mertens ile Torreira’nın ilk 11’de başlaması hem her ikisini hem de Galatasaray’ın oyununu oldukça rahatlatmış. Galatasaray, bu sayede maçın başından itibaren topu kontrol eden, kendi futbolunu rakibe kabul ettiren taraf olmayı başarıyor. Sakin ve özgüvenli oyunu göz dolduruyor.

Ev sahibine gelince… Abdullah Avcı’nın 4-1-4-1 taktik dizilişe sahip tempolu futbolu seven takımı normal karakterine göre son derece tutuk. Son iki resmi maçındaki olumsuz skorlara kaleci Uğurcan’ın sakatlığı da eklenince, ileri çıkmayan, rakibi kendi sahasında ‘ağırlayan’ bir takım görüntüsü çiziyor… Stadın tamamını dolduran seyircinin maç boyu devam eden desteği bile bu içine kapalı görüntüyü açmaya yetmiyor.

Galatasaray bütün baskısına rağmen pozisyon zenginliği açısından çok üretken değil. 31. dakikada Mertens’in kendi başlattığı ve sonunda kaleci Muhammet ile karşı karşıya kalmasına rağmen ağlara yollayamadığı şut maçın en akılda kalan anı. Trabzonspor’daysa Trezeguet’nin hızlı çıkışları Galatasaray’ın hâlâ soru işareti olan savunmasını gafil avlasa da son vuruşlarda etkili olamıyor, Muslera’ya takılıyor. Abdullah Hoca’nın taktiği ilk yarıda Galatasaray’a istediği alanı bırakmak. İkinci yarıda savunma garantisini elden bırakmadan kontrataklarla rakibi zorlamak. Galatasaray’da ise Okan Hoca 65’te oyuna soktuğu Gomis’in patlayıcı gücünü Mertens’in yaratıcılığı ile beslemek istiyor. Her iki taraf da planını uyguluyor ancak ‘kenardaki hesap sahaya uymuyor.’

Çok vaatleri vardı maçın iki taraf adına da. Geçen senenin şampiyonu enerjisini yenileyip lige yeniden başlamak, Galatasaray ise ‘ligde ben de varım’ mesajını daha kuvvetli vermek istiyordu. Olmuyor. Paylaşılan puanlar Trabzonspor’un başarı rehavetini bir an önce üzerinden atması, Galatasaray’ınsa golcü sorunsalına acil çözüm bulması gerektiğinin sinyallerini veriyor.