Geçen hafta neredeyse tüm teknoloji marketleri oğlumla birlikte dolaştık. Artık iyice eskiyen ve bazı tuşları kullanılamaz hale gelen klavyemizi değiştirmek gerekiyordu. İsim isim vermekte yarar var. Önce Gold bilgisayar’a gittik. Gold bilgisayarın internet sitesinde “F” klavye seçeneği bulunuyordu. Binaya girdik, aradık bulamadık. Mağaza müdürünü görmek istediğimizi söyledik genç bir hanımefendi geldi. Kendisine Türkçe klavye istediğimizi söyleyince bize Türkçe Q klavye bulunduğunu söyledi. Bu defa Türkçede Q harfinin bulunmadığını dolayısıyla sözü geçen klavyenin Türkçe olmadığını anlatmak zorunda kaldık. Şirketin Ayazağa’daki büyük binasında bir tane bile “F” klavye olmadığını öğrenince şaşırarak sordum: “Siz hangi ülke yurttaşları için bilgisayar satıyorsunuz?” Üstelik bu binanın 2-3 kilometre aşağısında bir gazeteciler sitesi bulunuyor. Yani tüm işlerini Türkçe klavye ile yapan insanların oturduğu bir site.

Baktık buradan umut yok Cevahir’deki Teknosa’ya gittik. Burada da aynı soruyu sorduk, “Türkçe klavye istiyoruz.” Yine uyduruk Türkçe Q klavye burnumuza dayandı. Yine mağaza müdürü ile görüşmek istediğimizi söyledik. Mağaza müdürüne “F” klavyeyi Türklerin geliştirdiğini ve bu klavye ile uzun zamandır da hızlı yazma konusunda sürekli dünya şampiyonları çıkardığımızı anlattık. Bu nedenlerden dolayı “F” klavye istediğimizi söyledik. Yanıt daha da ilginçti. “Şimdiye dek bir tek siz böyle bir istekte bulundunuz. Biz talep ne ise ona göre hareket ediyoruz.” Cevahir alışveriş merkezi neredeyse Cumhuriyet gazetesinin tam karşısında ve benim bildiğim en az 10 arkadaşım bana buradaki Teknosa’da “F” klavye olmadığından yakınmıştı.

Bu arada Mecidiyeköy civarındaki irili ufaklı adını bile hatırlayamadığım bir sürü bilgisayar mağazasına da girdik çıktık, hepsinde aynı yanıtlarla karşılaştık.

Buradan da ümidi kesince Bimeks’e yollandık. Yine aynı bıktırıcı soruyu sorduk. “Türkçe klavye var mı?” Genç güler yüzlü bir çalışan “tabii” dedi. Bize birkaç model “F” klavye çıkardı. Şaşırdı diğerlerinde başıma geleni anlatınca. “Biz özellikle her modelden hem ‘Q’ hem ‘F’ bulunduruyoruz” yanıtını aldım. Ertesi gün gazeteye gelince sistem servisindeki arkadaşlara sordum bu “F” klavyeleri nasıl buluyorsunuz diye. Meğer özel sipariş ediyorlarmış.

Sonunda yoğun uğraşlar sonucu elde ettiğimiz klavye ile evimize döndük. Kediyi merak öldürürmüş diye bir söz vardır. “F” klavye ile diğerlerinin arasındaki farkı öğrenmek için internette kısa bir araştırma yaptım. Sanal ağın en büyük ansiklopedisi Vikipedi “F” klavye için şunları yazmış:

“F klavye, Türkçe için özel olarak geliştirilmiş bir klavye çeşididir. Bilimsel temellere dayalı standart bir Türk klavyesi geliştirilmesinin zorunluluğuna inanan İhsan Yener, bu konuda 1946’dan itibaren daktilo öğretmeni sıfatı ile sürdürdüğü çalışmalarının dikkate alınmasını ancak 1955’te başarabilmiş. Yabancı uzmanlarla da pekiştirilmiş İhtisas Komisyonu’nca oluşturulan on parmak yöntemi ile Türkçe için uygun klavye 20 Ekim 1955’te Bakanlıklararası Standardizasyon Komitesi’nce Standart Türk Klavyesi olarak onanmış.

Türkiye’deki tüm daktilo makinelerinin Milli Klavye’ye dönüştürülmesi, 1963 yılında Gümrükler Kanunu’na eklenmesi ve 1974 yılında Türk Standartları Enstitüsü tarafından Zorunlu Standart olarak onanmasıyla kesinleşmiştir. 25 yıllık bir mücadelenin sonunda kendisine inananların da yardımları ile o günlerde ‘Klavye İnkılabı‘ olarak anılan bu standardizasyonu gerçekleştiren İhsan Sıtkı Yener, bu sebeple F Klavyenin Babası olarak da anılmaktadır.”

Belki de bu gümrükler kanununa eklenen ve TSE tarafından zorunlu standart haline getirilen “F” klavyeyi yaşatmak için son şansımızı yaşıyoruz. Bu konudaki görevlileri uyaralım belki bu doğru olmayan durum düzeltilir.

Böyle giderse F klavye sadece sevgili Semih Poroy’un o güzelim çizgilerinde kalacak. Unutmadan Poroy’un Feklavye sergisi, bugün Antalya’da Antalyalı Sanatçılar Derneği ANSAN’ın Kalekapısı’ndaki toplantı salonunda açıldı.

mehmet@cumhuriyet.com.tr