Gazetemizin, cumhuriyet.com.tr. Yayın Yönetmeni Oğuz Güven; hafta başındaki yargılanmasında verilen tutuklanma kararının ardından ailesiyle vedalaşırken: “Bu çürümüşlüğün karşısında yapacak bir şey yok!” demişti. (16.5.2017)
Bir gün önce “Prof. Dr. C. İslam”ın, Cumhuriyet’teki makalesinde, “AKP Makyavelist bir partidir” vurgulamasıyla belirttiği “AKP” yönetimini, çok yalın bir anlatımla ortaya koyuyordu Oğuz Güven.
Kuşkusuz, “Makyavelist” bir partinin yönetim biçimi, devleti yapılandırması da, “Makyavelizm”in ilkeleri bağlamında olacaktır.
Bunların da, İtalyan siyaset adamı ve yazarı Makyavel’in (1469-1527) “504 yıl” önce yazdığı -dilimize “Hükümdar” adıyla çevrilen- “İl Principe” adlı yapıtında belirttiği, üstelik “beş yüzyıl”dır da, kimi ülkelerde hâlâ geçerli olduğu bilinir, bu ülkelerden birinin de günümüz Türkiye’si olduğu da...
Dolaysiyle, bu ilkelerden birkaçını anımsayalım diyorum(!)
• Siyasal iktidara sahip olmak için her türlü yol, her türlü araç geçerlidir.
• Siyasette, “ahlaksal değerlerin dışında, ahlaktan tümüyle ayrı” bir yol söz konusudur.
•“İktidar uğruna, en acımasız işlemler, kurallar geçerli olabilir”.
•“Her türden hile, aldatma mubah sayılır”.
• “İktidar sahibi verdiği sözü tutmayabilir”.
•“Aldatmak isteyen aldatacak insan bulabilir”.
• “Hükümdar, şartlara ve esen rüzgârların değişikliklerine uyabileceği bir yeteneğe sahip olmalı.”
Bu kadarı bile yeter artar, ülkemizdeki yönetimin, “Makyavelizm”le ne denli “eşleştiğini” göstermek için; bilmem katılır mısınız?
Ne var ki yıllardır bunca eleştirilen, “beş yüz yıllık” “Makyavelizm”in bile, “siyasette”, çok dikkat edilmesi gereken bir kuralının olduğu da unutulmamalıdır.
Makyavel, “iktidar tutkunluğu”nun anlamının yalnız ve yalnızca, “yönetmek” olduğunu belirtmiş; “iktidar”ın bu amaç dışında örneğin, “kendisine maddi çıkar sağlamak için kullanmak” yer almaz kitabı “Hükümdar”da.
Dolaysiyle de, Makyavel’in yaşadığı dönemde bunu yapan Papa VI. Alexander’i, başında bulunduğu -Papalığın merkezi- “Vatikan”da “oğlu” adına, “iktidar savaşı”na girişmesini ağır bir dille eleştirir.
Ne var ki, “VI. Alexander”in bir de “damadı” olsaydı, “Makyavel” bir de “damat” sorunuyla uğraşmak zorunda kalabilirdi...
Makyavel’den iki yüzyıl sonra, “18. yy”da Prusya Kralı Büyük Friedrich (1712-1786), “Anti-Machiavelli” adını verdiği kitabında, Makyavel’e, önerdiği acımasız “yönetim biçimi” nedeniyle “Canavar” demekten kendini alamaz...
Peki, Makyavel’in -yukarıda birkaçına değinilenkurallarını uygulayan, artık “21. yy”ın “olmazsa olmazı” olan “Basın Özgürlüğü”nü, çiğneye çiğneye “yok olma” noktasına getiren, “Tek Adam” rejimine ne demeli?
Ve burada, araya girip “tarihsel” bir anımsatma yapılması istendiğinde buna en uygun örneğin, “20. yy’da, Makyavel’i ‘haklı’ bulan son yöneticinin, Mussolini olduğu” dile getirilir çoğunlukla...
Evet, günümüze, bize dönersek bu “Tek Adam” rejiminin, “Tek Adam”ın son uygulamalarından biridir, internette “55 saniye” sonra kaldırılan bir “tweet” üzerinden bir gazetenin internet “Yayın Yönetmeni”nin tutuklanması...
Kuşkusuz bu “gazete”, bu “Tek Adam”ın “ayyaş” dediği, TC Devleti’nin “Kurucu Başkanı Atatürk”ün adını koyduğu gazetemiz “Cumhuriyet”ten başkası olamazdı. Bu kez de öyle oldu.
Ve bugün 19 Mayıs, “98 yıl” önce, “77 düvel”in işgalindeki ülkemizi bunlardan temizlemek için, “a.y.ş” denilen “O Adam”ın “Samsun”a çıktığı gün...
Ve bugün, “O’na”, bunu söyleyen kişi, “O’nun” kurduğu “TC Devleti”nin başında...
Ve biz Cumhuriyet okurları, inanılmaz boyuttaki bu “absürd” uygulamaya karşı, “Oğuz Güven”in yanı başındayız, tıpkı “201” gündür tutuklu olan “yönetici, yazar, savunman ve görevlilerimiz”le olduğu gibi.
Ve, “24 Temmuz”da, Silivri’de duruşmada olacağız!
(*) Machiavelli, Hükümdar, Çev. S. Bağdatlı, Sosyal Yay. (1984)