\n\n\n

“Fazıl Say Davası” ve “Say, Gericilik, Allaturka Liberaller” başlıklı yazılarıma çok sayıda mektup geldi.

Başta değerli hocam Bozkurt Güvenç, “Eline, diline, yüreğine sağlık. Say’ların sayısı çokça değil” diye yazmış. Bozkurt Hoca son kertede iyimser; “Özgürlük kafese sığmaz. Onun için susturulamaz” yorumunu yapıyor...

İhsan Kayacan; “Fazıl Say mahkemesini yazmışsınız. Elinize sağlık” dedikten sonra soruyor: “Ama hiç düşündünüz mü Avrupalının ‘Türklerin Mozart’ı’ dedikleri sanatçıyı yargılayanlar acaba Mozart’ı tanıyorlar mı veya evlerinde hiç klasik müzik CD’leri var mı, acaba hayatlarında bir kere olsun bu tür konserlere gitmişler mi?”

Zekine Dündar; “Nilgün Hanım yazılarınızı severek okuyorum. Sizinle aynı düşünceleri paylaşıyorum. Türkiye değişmesi mümkün olmayan bir ülke. Tabular yıkılmadıkça hiçbir şey değişmez. Mevsimler değişir, Türkiye değişmez. Beyin olarak değişmemiz gerekiyor. Biz Ömer Hayyam’ın dizelerinden, Mehmet Aksoy’un yapmış olduğu heykellerden korkan milletiz. Olması değil de olmaması gereken yerlerdeyiz” diyor.

‘Liberaller Cumhuriyetçi değil’

Ülkü Bassoy “Bizim ‘liberaller’ Cumhuriyetçi değiller” diyerek ekliyor: “Cumhuriyet’in uygarlıkçı değer ve uygulamalarını bugün de Fazıl Say’ın müzik ve davranışında yadsıyorlar, AKP’yle örtüşüyorlar. Atatürkçü ve uygarlıkçı, aydınlıkçı değiller. Olsa olsa meşrutiyetçiler. Menderes, Demirel -ne yazık ki bir dönem- Ecevit, Çiller, Yılmaz, Özal, Erdoğan yönetimleri geçen 60 yıl içinde, çoğunluktaki halk kesimlerimize, okumuş ve -kendine özgü- entelektüellerimize; şimdi de CHP’ye bilinç aralıklarından çağ dışı yönelimler işlemiştir. Fazıl Say duruşmalarına katılırlar mı?”

‘Gerici davaya itiraz edecek CHP nerede?’

Dava bağlamında yakındığım CHP’nin tepkisizliği üzerine Alp Arslan Telli, Kılıçdaroğlu’na yolladığı bir mektubu bana da göndermiş.

CHP’nin gidişatını sorgulayan mektupta, A.Telli; “Say hakkında açılan davanın bugün ilk celsesi” diyerek soruyor:

“Bir avuç sanatkârdan başka böylesi gerici bir davaya itiraz edecek, Say’ı yalnız bırakmayacak kurum, kuruluşlar nerede?

Cumhuriyet Halk Partisi’nin öncelikli görevlerinden birisi de muhalefeti organize etmek ve güçlü bir yapıyla bu faşizan gidişe karşı çıkmak değil mi?

Soruyorum: Nerelerdesiniz?”

CHP’li mimar Süleyman Boz ise, “asılsız” diye nitelendirdiği CHP eleştirime çok içerlemiş.

“Bugünkü yazınızda F. Say duruşmasında ‘CHP’nin ortada görünmediğini’ yazmışsınız. İl başkanı Salıcı ve birçok CHP’li oradaydı. Lütfen bu yanlışınızı düzeltin…” diyor; “Sizin gibi ciddi biri nasıl böyle maddi hata yapar da asılsız bir konuyla CHP’ye yüklenir anlaşılmaz!!!.. Sizlerin yazdığınıza inanırsak CHP’yi linç etmemiz gerekir…” diye tepki gösteriyor…

İstanbul İl Başkanı Oğuz Kaan Salıcı’nın orada olmuş olması, kuşkusuz iyi bir şey ama el insaf… yeterli mi?

Anlatmak istediğim şey budur.

Mimar Boz, sanırım ilk yazımı okumamış. “Görünür olmamak” meselesiyle ilgili olarak neyi kastettiğimi orada açmış ve “90’ların ‘düşünce suçu’ davalarında CHP vekillerini görmeyi alışkanlık edinen bir gazeteci olarak, önemli hukukçuları olan ana muhalefet partisinin bu kez niye görünmez olduğunu merak ettim” demiştim…

’90’lı yıllardan bir Metin Göktepe davasını hatırlıyorum mesela.

Dava, gözlerden uzak olsun diye Aydın, Afyon’a taşınmıştı.

Buna rağmen dava için CHP, Ankara’dan “özel otobüs” kaldırırdı.

Oturumların hepsini, başkentten gelen en üst düzey heyetlerle izlerdi…

Genel sekreter, genel başkan yardımcıları; partinin en bilinen ve tanınmış simaları, üst düzey hukukçular, bakanlar, tanınmış parlamenterler düzeyinde izlenirdi bu davalar.

“CHP yoktu!” derken, ben bu türden bir “farkındalık” yaratan bir temsil gücü ve düzeyini kastediyorum.

Bir il başkanı ve bir dizi duyarlı CHP’linin orada olması; bu tür bir “farkındalık” yaratmak için ne yazık ki yeterli değil.

Kitlesel temsil zayıf

Uluslararası basının birinci sayfalardan verdiği, tam sayfa yer ayırdığı bu ölçüde önemli ve “simgesel bir davada” CHP’den benim beklentim; partinin kendisini çok daha güçlü ve kitlesel bir temsil gücüyle ortaya koymasıydı.

Bir Emine Ülker Tarhan…

Bir İlhan Cihaner… örneğin orada olabilirlerdi…

Duruşma kapısında bekleşenler arasında; “Aa.. onlar burada olur sanıyordum. Yoklar mı?” şeklinde hayal kırıklığı ifade eden çok sayıda insan oldu. Ben de o insanlardan biriyim.

CHP orada böyle bir temsille bulunmuş olsaydı; emin olunuz ki bunu fark eder ve “demokrasi mücadelemiz” adına kıvançla kayda geçerdik. \t