Bu kadarını en baba Holywood senaryoları hayal edemezdi…

Sarkozy’yi yerinden etmesine kesin gözüyle bakılan yaşını başını almış müstakbel “cumhurbaşkanı adayı”; lüks bir otel dairesinin temizlik işçisine tecavüze yeltensin…

“Yok! Daha neler?” demez misiniz?

Bu, Berlusconi’nin “bunga bunga” partilerini filan sollayan bir durum.

“Tecavüz” çünkü ağır bir suç.

Dünyanın halihazırda bir numaralı finans imparatorluğunun başında bulunan Strauss-Kahn; aceleyle kapak attığı “Air France” uçağının first-class bölümünden polis zoruyla çıkarılarak, tecavüzden tutuklandı.

IMF Başkanı’nı, Michael Jackson’ın avukatı Benjamin Brafman savunacakmış. Brafman müvekkilinin “masum” olduğunu söylüyor. Ama Strauss-Kahn’ın Fransa’nın cumhurbaşkanlığı koltuğuna oturması artık hayal. IMF Başkanlığı’nı sürdürmesi de olanak dışı.

62 yaşında, dört çocuk babası; parlak iktisatçı Dominique Strauss-Kahn; bir otel odasında kendisini bitirdi.

Sarko’ya rakip çıkan yanıyor

Sarko’nun hışmına uğrayan kıdemli “rakip” Dominique de Villepin’in yakın zamanda başına gelenleri hatırlayanlar; “modern Napolyon”un kollarının New York’ta Strauss Kahn’ın kaldığı Sofitel Oteli’ne dek uzanmış olabileceğini iddia ediyor.

Sofitel sonuçta bir Fransız müessesesi...

Cumhurbaşkanlığı kampanyası Fransa’da start alırken, Sarko’yu sondajlarda zorlayan “DSK”nin tepesine bu zamanlamayla, bu çapta bir badirenin çökmesine kimse kolayına tesadüf gözüyle bakamıyor...

Rezaletten hoşlanmayan beş yıldızlı otel yönetimlerinin; skandalları kurcalamak değil, kapatmakla bilindiğine işaret eden gözlemciler,“Sofitel”in -teamüllere aykırı biçimde!- polisi jet hızıyla devreye sokmasını kuşkuyla karşılıyorlar.

Bir “temizlik görevlisinin” şikâyetiyle, dünyanın en güçlü adamlarından birinin, uçaktan indirilmesi, öyle sık rastlanan bir olay olmadığından, “DSK”ye “tuzak” kurulmuş olabileceğine ilişkin spekülasyonlar artıyor.

Ama öyle ya da böyle, Fransa sosyalistlerinin müstakbel “cumhurbaşkanı adayı”, “Elysee” defterini kapatmış sayılıyor. DSK bundan böyle enerjisini mahkeme salonlarında kendisini savunmaya adayacak.

‘IMF’ciden ‘Mitterrand’ olur mu?

Olayın siyaseten çarpıcı olan diğer yanı, Fransız sosyalistlerinin Sarkozy’yi zorlamak adına bula bula böyle birine bel bağlamış olmaları...

DSK henüz gerçi adaylığını resmen açıklamamıştı ama IMF Başkanı’nın yaz sonunda yarışa girmesine herkes kesin gözüyle bakıyordu.

Kahn’ın kadın-kız zaafı, hep konuşulagelen bir konu. Öyle ki artık kitaplara geçmiş. “Cassandra” -namı diğer “felaket tellalı”- imzasıyla çıkan bir DSK biyografisi örneğin, IMF Başkanı’nı “zehir zemberek zeki, hırslı fakat patolojik derecede yalancı, kadın düşkünü, manipülatif bir kişilik” olarak tanımlıyor.

“Bela” ile eş anlama gelen bu kişilik özelliklerinin ötesinde, Fransız solunun bir “IMF Başkanı” ile kader birliğine girişmesi; başlı başına izah gerektiren bir konu.

Sosyalistler Fransa’da yalnız bir kez, Mitterrand zamanında Elysee’ye girebildi. Geçen hafta daha Mitterrand’ın cumhurbaşkanlığına çıkışının 30. yıldönümünü idrak eden parti, DSK’yi son dönemde nerdeyse bir “Mitterrand vârisi” ilan etmişti.

Sosyalist fikirler nostalji oldu

Geri dönüp şöyle bir bakıyorsunuz…

Mitterrand kim, Strauss-Kahn kim?

Başkanlığın ardından “Rue de Bievre” sokağındaki evine döndüğünde François Mitterrand’ın banka hesabında, yalnızca 40 bin dolar vardı.

Strauss Kahn’ın ise bu parayı bir elbiseye harcayabildiği söyleniyor.

Yılda 350 bin Avro kazanan IMF Başkanı, Washington ve Paris’in seçkin semtlerinde her biri 4’er milyon dolar/Avro’luk evlere sahip...

IMF Başkanı’nın Sofitel süitine bir gecede ödenen parayı, sosyalist partinin hedef kitlesi seçmen; bir ayda çoğu kez ya kazanıyor, ya kazanamıyor...

Lüks düşkünlüğüyle değil, kültür dünyasına düşkünlüğüyle isim yapan François Mitterrand ise hiç böyle biri değildi.

Reklamcı Jaques Seguela’nın “sakin güç” lakabıyla lanse ettiği lider -18 yaş döneminin Vichy gençliğine karşın- demokratikleşme mücadelesinin önemini kavramış, tarih bilincine sahip bir devlet adamıydı. Ölüm cezasını -misal!- Fransa’da o kaldırmıştı. İspanya gibi Avrupa’nın demokrasiye henüz geçen ülkelerine, bizzat yardım etmişti. Fransa’da sosyal hakların genişletilmesine destek olmuştu. Mitterrand; Avrupa’ya fikirleriyle ilham veren bir kişilikti.

Avro krizi, Schengen krizi, göçmen krizi gibi.. kriz üzerine kriz üreten Avrupa’da sol bugün, Mitterrand çapında tek bir lidere sahip değil.

Fransız sosyalistlerinin, 30. yıl vesilesiyle Mitterrand’ı bu kadar vurguyla anmalarının nedeni; yeri doldurulmayan o “sakin güç” profiline duyulan özlem.

Fransa’nın sosyalistleri, DSK’nin “sakin güç” olmadığını dünyayla birlikte öğrenmiş oldu. Ama bugüne değin, “DSK” markasına yatırım yapmış olmaları, Fransa başta olmak üzere, Avrupa solunun yaşadığı krizin boyutunu gösteriyor.