Iıh, yine olmadı, Cemaat Başbakan’ı yine kandıramadı!..

Siz, “tehditleri sökmedi”, “şantajları tutmadı” şeklinde de okuyabilirsiniz!.. Ancak görünen o ki, Tayyip Bey’in canı fena yanmış, bir gün başına örülebilecek çorapların gayet aççık ve seççik biçimde farkına varmış. Öyle ki; daha bir gün önce yardımcısı Bülent Arınç’ın, hem de “Hükümet Sözcüsü” sıfatıyla “Bu mahkemeleri sınırlandıran bir düzenleme şu anda mevcut değil” sözlerini bir çırpıda sıfırlayıverdi ve bu mahkemelerin suyunun ısındığını gayet anlaşılır bir şekilde izah etti:

- Bu mahkemeleri biz kurduk. Çalışması esnasında faydalı olduğu zamanlar oldu. Maalesef zararlı olan anlar oldu.

İşte bu kadar!.. Tamamen kalkabilir mi sorularına ise “her şey olabilir!” yanıtını verdi. Ehh, Tayyip Bey’in Türkçesiyle bakarsak en azından büyük ölçüde “tırpan” geliyor diyebiliriz! Bu durumda “Bülent Arınç ne yapar” sorusu gelebilir aklınıza..

- Büyük olasılıkla en iyi yaptığı şeyi yapar, ağlar...

***

Diğer didişmeleri boş verin, 7 Şubat’ı başlangıç olarak alalım...

Bir özel yetkili savcının, aniden MİT Müsteşarı Hakan Fidan’la birlikte beş çalışanı “şüpheli” sıfatıyla sorguya çağırması ortalığı karıştırmıştı. PKK ile “Oslo görüşmeleri” esnasında “Başbakanımızın özel temsilcisi olarak buradayım” diyen müsteşar Fidan bu çağrıya uymadı, tabii “Başbakanının” talimatıyla!.. Ardından başdöndürücü bir hızla “MİT müsteşarı dahil başbakanın görevlendirdiği üst düzey memurlar hakkında yapılacak soruşturmaları” bizzat başbakanın iznine bağlayan tek madde, TBMM’de yasaya ekleniverdi.

Sonra ne oldu?.. Gayet basit; bu mahkemeleri, F tipi örgütlenmenin etkisinden bütünüyle soyutlayacak yasal düzenleme tasarlandı, hem de Adalet Bakanlığı’nda değil, Tayyip Bey’in gözetiminde Başbakanlık’ta!..

Bu durum cemaati, cemaatin silahşörlerini, tetikçilerini, bendelerini fena halde kaygılandırdı, bir o kadar da öfkelendirdi. Aman Tanrım, neler yazmadılar ki; toz dumanın arasında ne tehdit kaldı ne şantaj, ne yalan kaldı ne dolan, ne şeref kaldı ne haysiyet!..

Yazdıklarını okurken bu zevat adına benim yüzüme ateş bastı, ben onların adına yerin dibine girdim ama onlar tınmadılar bile. Belirli odaklardan servis edilen, adına da “belge” denilen kâğıt parçalarına dayanarak, çökmüş davaların yıllardır içerde tutulan sanıklarını bir kez daha utanmazca suçladılar. Bu mahkemeler kaldırılırsa nasıl “darbe olacağı” üzerine öcü hikâyeleri kaleme aldılar. İnternete servis edilen ne idüğü belirsiz dinleme kasetleri üzerinden “Bakın dışarı çıkarlarsa çoluk çocuğa varana dek intikam alacaklar” kampanyasına giriştiler. Etkili olamayınca bizzat Başbakan’a yöneldiler, açıkça tehdit etmeye, gözdağı vermeye başladılar. Örnek çok; ama ben en çok bu cenahın sözcüsü konumundaki Hüseyin Gülerce’nin şu sözlerine bayıldım:

“...Cuntacılarda oyun çoktur. Başkaları ile el ele tutuşurken, vefalı ellerden uzaklaşılırsa, geri dönülmez bir akşamın ufkuna yürümek de var. ‘Süreci yumuşatarak atlatalım’ derken, vesayetçilerin oyununa gelmek de var...”

Nasıl ama?! Ne kadar nazik, ne denli hassas değil mi? Cemaat literatüründe “Okşayarak dövmek” diye buna diyorlar herhalde. Bir de Yeditepe Üniversitesi’nin yeni öğretim görevlisi, polislikten ayrılma The Taraf yazarı Emre(ullah) Uslu’nun, “MİT krizini tetikleyen ifade” olarak ortaya attığı çok vahim bir iddia var:

- Güneydoğu’da görev yapan askerler ve polisler savaş suçlusu olarak yargılanacaklar!..

Uslu, bu şartın MİT-PKK mutabakatında yer aldığını savunarak Başbakan’a, “Mert ol, talimatı sen verdiysen açıkla, vermediysen neyi, kimi savunuyorsun” sorusunu yöneltiyor. Bu iddia mutlaka yanıtlanmalı, varsa “bu açık ihanet” ortaya çıkmalı ve bedeli ödetilmelidir. Ancak bu zata da sormak farzdır:

- Bu kadar zamandır neden bu bilginin üzerinde kuluçkaya yattın be adam, biraz mert olsana!..

Not: Bu yazımın ardından yargıda sıkı bir deprem oldu. Cemaat şimdi hıçkırarak ağlıyordur!

\n\n