Fenerbahçe, akıllı taktik ezberin sahaya yansıdığı bir bilinçle oynadı. Benfica’yı orta alanda hapsederek sahanın her yerinde top rakipteyken alanı daraltarak oynatmadığı gibi, bilinçli ataklarla inanarak gol aradı. Benfica forveti, top alamadığı için mahkum kaldığı mücadelede, Sarı - Lacivertlilerin büyüsü gerçekten göğsümüzü kabarttı. Benfica’yı uzun süre ayakta tutan gerçek ‘kral’ değil kaleci Artur’un direkleri oldu. Üç kez direği aşamayan F.Bahçe, oyunun 72. dakikasında Egemen’in altın değerindeki kafa vuruşu direkle beraber gecenin golü oldu. Bu belki de final yolunda tarihe geçen futbolumuzun unutulmazı olarak Şükrü Saracoğlu Stadı’na kazındı.

F.Bahçe gerçekten Avrupai bir mücadele verdi. İki gece üst üste, özlediğimiz futbolu oynayan Alman takımlarının bir başka versiyonu gibi futbolumuza önemli zafer kazandırdı. Gerçekten gücün ötesinde, kafalarını Avrupa Ligi’ne kurgulayan Sarı - Lacivertli futbolcular, uzun zamandan beri özlediğimiz bir futbol ve mücadele ortaya koydu. Bir ölçüde Aykut Kocaman’ın uzun süredir yaratmak istediği eserinin sonucu olarak sahaya yansıyan bu başarıda kendisini kutlamak gerekiyor. Futbolcular, ciddi ve tehlikeli takım olan Benfica’yı orta alanda kilitleyerek basit isabetli paslarla, kararlı bir tempoyla 90 dakikayı tamamladı.

Sonuç tur için yeterli olabilir mi, bilemem. Ancak Artur’un direklerinde patlayan şutların adaleti varsa F.Bahçe Portekiz’de başarısının devamını getirerek, futbolumuzu finale taşıyabilir. Gecenin en dramatik ve talihsiz futbolcusu iki şutu direkten dönen ve penaltıyı kaçıran Cristian’dı. Yıldızıysa sahanın her yerinde başarılı çıkışlarıyla dikkat çeken ve takımını adeta ateşleyen Gökhan Gönül’dü. Fakat dikkatimi çeken bir başka tesadüfte, Salih’in ne zaman oyuna girse golle takımının yüzünü güldürme gerçeğiydi. Dün gece de Benfica karşısında bir kez daha ortaya çıktı. Tüm umudumuz, Portekiz’de atılacak, direkten dönmeyen bir golün Türk futbolunu finale taşımasında. İnanıyorum ki F.Bahçe, buna da başaracaktır.