Oyuna kontrollü ve hızlı başlamak isteyen Terim’in G.Saray’ı, 25. dakikadan sonra Beşiktaş’ın daha çok kazanma arzusunu engellemeye çalıştı. Engin ve Ayhan’ın kötü oyunu Beşiktaş’a orta alanı Ernst ve Aurelio’yla kontrol etme avantajını getirdi. Aslında G.Saray, Siyah-Beyazlıları yavaşlatıp 1 gol atarak 3 puanı düşünmüş. Elmander’in tek forvet ve destekçisi Kâzım’ın atacağı gole umut bağlayan Sarı-Kırmızılılar, orta alanda üstünlük kuramayınca Beşiktaş oyunu kazanmaya çok yakın pozisyonlar buldu. Ama yine de kaçırılan gollerin nedeni daha çok kişisel becerilere dayalı pozisyon olmasındandı.

Çağdaş futbolun gereği takım oyunu ve atakta çoğalmak yerine Quaresma, Simao ve Almeida’nın tek başına girdikleri pozisyonlar çok zor şartlarda kaleye atılan şutlar olunca istenilen gol gelmedi. 65. dakikada Van depremzedeleri için soyunan ve çadırdaki soğuğu tribünden paylaşan taraftarlar, Beşiktaş’tan ısınmak için sürekli gol bekledi. Oyunun 2 şanssız adamı Necip ve Sabri’ydi. Girer girmez sakatlanmaları teknik direktörlerin düşüncelerini askıya aldı. Daha sonra Milan Baros’la forveti ikileyen Terim ofansif bir düzene geçerken, Beşiktaş’ın son 20 dakikadaki fizik yetersizliğini ve hatalarını düşünmüş olacak ki maçı kurtaracağını sandı.

Dün oynanan futboldan haz almadık ama Beşiktaş’ın G.Saray’a oranla orta alan önceliğini, defanstaki az hatasını, ne olursa olsun gol atmak için şahsi de olsa mücadele eden 3 Portekizlinin gayretini beğendik. Derbiler Türk futbolu için akılda kalan önemli karşılaşmalardır. Bu maçta aklımızda kalan 2 şutu direkten dönse de Beşiktaş ve G.Saray’ın kazanmak için oynarken bile çağdaş futboldan uzak kalan 90 dakikasıdır diyebiliriz. İki kalede yaratılan gol pozisyonlarında gol kaçıran futbolcuları söylemek yerine kalecilerin yüzde yüz kritik kurtarışlar yapmadığını hatırlamak daha doğru olur!..