Çok üzgünüm. Önceki gün futbolcularımdan Ümit Birol’u kaybettik. Hiç unutmam. Federasyonun, iki gün önce A Milli Takım’a getirdiği beni, görevden almak yerine istifa ettiğim günlerdi. Çok çeşitli söylentileri TFF başkanının ve basının önünde belgelerimle kendi adıma kanıtladığım günlerdi. Önce Çorluspor’a ve oradaki başarılı çıkışım nedeniyle Samsunspor’a yani birinci lige transfer olduğum günlerdi. Altyapı ve amatör takım teknik direktörü Temel Hoca’ya bir çift kale için talimat verdim. Herkesi tanımak istiyordum. Yolspor’dan genç milli takım öğrencim Tanju dışında Beşiktaş’ta oynayan Hayri ve Kemal’i biliyordum. Bir genç topla buluşuyor ve profesyonel takıma göz kırpıyordu. Adana’da 7 gün arayla iki maç vardı. Başkanımız rahmetli Hüseyin Altuncu’ydu. Maç konuşmamı ve dersi bitirmiş ilk 11’de Ümit’e yer vermiştim. Sonuçta başkan bana müdahale etmek ve genç Ümit’i kadrodan çıkarmamı istedi! Kibarca reddettim. Oyunda tek yıldız vardı. Bir hafta sonra Adanaspor’a karşı da görev verdim. Bu genç o sezon Adana’daydı. İki sezon sonra taktik gereği onu en pahalı transfer bonservisiyle Adana’dan Antalyaspor’a almam olaydı! Unutulmuş bu gerçeği hatırlatmak beni üzse de yılın transferi olmuştu! Önceki gün acı gerçeği öğrendim.

Fenerbahçe ve Altay transferi onu umduğum yere getirdi. Çok kıvrak ve ters çalım atan başarılı yıldızdı. İşte şimdi bu utangaç ve daha sonra teknik adamlık yapan genç meslektaş öğrencim kalbine yenik düşüp bizleri çok erken terk ederken onun hocası olarak çok acı çekiyorum. Bana göre layık olduğu yere gelemedi. Bizim dünyamız çok acımasızdır. Kimi hop diye gelir kimi de kadere boyun eğer! Zordur bu alemde tutunmak. Nur içinde yatsın. Öğrencinizi kaybetmek göreviniz adına yaşlı da olsanız çok zor!