1947’den beri Türk futbolu için Wembley kadar önemli hizmetler veren en cefakâr yapımız İnönü Stadı, ‘veda’ derbisinde müthiş bir tempoyla kazanmak isteyen iki takımın mücadelesine tanık oldu. Hepimiz bu futbol aşkının mabedinden son kez futbol adına güzellikler ve dürüst mücadele örneğiyle ayrıldık. Oyuna çok hızlı başlayan F.Bahçe, orta alandaki çabuk futbolunu ilk golü atana kadar devam ettirdi. Özellikle Emre’nin organize ettiği atakların birinci kahramanı, Beşiktaş’ın sol tarafını Kuyt ile birlikte yıpratan Gökhan Gönül oldu. Yediği golden sonra değişen Beşiktaş, ilkyarı sonuna kadar gol aradı ve Fernandes’in malum duran top sihiriyle karambolde Kuyt, Ersan ve Sivok karışımı kafa vuruşuyla beraberliği yakaladı.

İkinci bölümde oyuna iyi başlayan Beşiktaş, hazırlanışı adına harika diyebileceğimiz golle öne geçse de Kuyt ve Gökhan’ı durdurmak isteyen teknik direktör Samet Aybaba, Emre Özkan’ı oyuna almasına karşın 2. golü yemekten takımını kurtaramadı. İlginç olan iki takım da kazanmak için oynarken oyuncu zenginliği olan F.Bahçe’yle kulübe sıkıntısı çeken Beşiktaş’ın yine de pozisyon yakalamada denk görünmeleriydi. Ancak bu maç için golcü Niang’ın ‘buradayım’ demesi ve sürpriz gollerin adamı Sow’un her zaman sahnede oluşu tüm taktik dengeleri bozabilecek kalitedeydi. Beşiktaş, elinden gelen her şeyi yaptı. Ancak F.Bahçe’nin deplasman kazanma temposuna ‘dur’ diyebilmek için özellikle sol kanadında zaman zaman çaresiz kaldı. Oyunun her an değişeceği görüntüsü daha çok Oğuzhan’ın oyuna girdiği son bölümde dikkat çekti. Hakem Mete Kalkavan’ın bana göre oyunu iyi yönetmesine karşın F.Bahçe’nin sayılmayan golündeki ofsayt kararı yardımcı hakem nedeniyle hatalıydı. Oyunun son dakikasında Beşiktaş’ın kaybetmesine alışanları bu kez Olcay’ın golüyle 3 puana ulaşırken ezeli rakiplerini yenmenin ve tarihe ‘Kara Kartal’ gibi geçmenin mutluluğunu yaşadı.