Beşiktaş’ta takım oyunu büyük yara almış. Gerginlik ve umursamazlık karşı karşıyaydı sanki! İki haftadır dikkat çeken en önemli görüntü Fenerbahçe galibiyetinin Beşiktaş’a yaramadığıdır. Siyah - Beyazlı futbolcular aynaları mı değiştirdiler nedir!? Takım oyunu ve yardımlaşma ile hayranlık uyandırıyorlardı. Defansın iki kanadı yol geçen hanı sanki. Kasımpaşa, her çıkışında Beşiktaş kalesine gol atmanın ötesinde tehlike yarattı. Emre’nin ilkyarıda oyundan çıkarılması ve Ersan’ın oraya çekilmesi çare olamazdı. Orta alanda baskı yerini koşmadan oynamaya çalışan ve lüks görüntü veren futbolculara bırakmış. Veli’nin yokluğunda Necip de çare olmadı. Atak ve savunmada futbolcuların topa yakın olduklarını görmedik bile.

Kasımpaşa, sağdan gelen ortaya, topukla ‘gol şov’ yaparken Emre’nin dışında Hilbert de ters kademenin yetersizliğini birkez daha ortaya koydu. Samet Aybaba neden bu takımın kazanma disiplininden uzaklaştığının yetkilisi ve sorumlusudur. Her geçen gün keyfi olmayan Holosko, Oğuzhan ve Fernandes’in bir anda Beşiktaş’ı en sıkıntılı ve ihtiyacı olduğu son iki karşılaşmada adeta ortada bıraktılar.

Basit bir orta gol olabiliyor, kaybedilen her top Beşiktaş kalesi için tehlike yaşatıyor ama Siyah - Beyazlılar özellikle ikinci yarıda şuursuzca kazanmak için gol ararken acemice görüntüler vererek herkesi hayal kırıklığına uğrattı. “Hiçbir şey çekmedi nasırından çektiği kadar” özdeyişinden esinlenerek Beşiktaş’a uyarlarsak “Hiçbir şey çekmedi sol kanadından çektiği kadar” diyebiliriz. Emre, Gökhan, Escude ve Uğur Boral dahi oraya çare olamadılar. Bu çözümsüzlük dani Beyiktaş’ın ana probleminin tipik örneği olsa gerek. Sezon başında puan cetvelinde yukarlarda olacağı beklenmeyen Siyah - Beyazlılar, şimdi ise bu çözülmeyi neden yaşıyor, anlamak mümkün değil...