Çok anlamsız ve özgüven eksikliği içinde oynayan iki takımda da top, orta alanda gidip gelirken sihri Umut bozdu. İşin gerçeği pozisyonu çok az, birbirinden çekinen iki rakibin taktiksel verimi az bir derbi izledik. Orta alan oyuncuları arasındaki uyumsuzluk ve yaratıcılık saha dışında kalınca sadece mücadele ortaya konuldu. Bu arada iki takımdan da birçok oyuncunun çok formsuz ve yetersiz olduğu dikkat çekti.
Oyunun geneline bakılınca, golü atanın kazanacağı belliydi. Kalite, yerini sadece fizik mücadeleye terk etmişti. Tribünler gol beklerken Lens-Ljajic değişikliği, Beşiktaş açısından gol umudu oldu. G.Saray açısından Belhanda- Emre Mor değişikliğiyse etkisiz kaldı. Zaman zaman amaçsız topu kazanan futbolcuların karşı kaleye topu gönderme ötesinde oyuna kattıkları olmadı. Beşiktaş adına çok sıkıntılı olan bu maç, G.Saray için rahat geçecek diye düşünülüyordu. Kâğıt üzerindeki gerçek öyleydi. Ancak yeni yönetimin Beşiktaşlı oyunculara kazandırdığı en büyük şans, mücadele azminin artmasıydı. En azından kazanmasalar da yenilmeyeceklerdi. Genç Umut, ilk dakikada yakaladığı pozisyonla “ben 90 dakikanın kaderi olurum” dedi. Bu beklentiye de 69. dakikadaki golüyle imzasını attı.
Son yıllarda bu kadar etkisiz oynayan bir G.Saray’ın nedenini Fatih Terim’e sormak lazım. Asıl sıkıntılı olan, büyük değişime uğrayan Beşiktaş ve Abdullah Avcı’ydı.
Bu sonuç şimdilik Siyah-Beyazlıların moral gücünü artırsa da gelecek için eksiklerinin olduğunu gösterdi. Uzun lig maratonunda bu derbinin sıralamaya etki yapacağı kesin. Bunu en iyi düşünmesi gereken de yöneticilerdir. Çünkü derbi, izleyenleri doyurmadı.