Galatasaray, Fatih Terim’in oturtmaya çalıştığı yeni taktik dizilişi 4-3-3 ile çıkıyor sahaya. İlk 11’de Babel, Ömer ve Emre Kılınç’ı tercih etmiş bu sefer. Bütün bu pozisyonlar için alternatif olabilecek futbolcularsa yedek kulübesinde. Bu tercihler Galatasaray adına sahaya sıkıntı olarak yansıyor. Gol organizasyonu yok, rakip üzerinde kurulan baskı yok, tehlikeli pozisyon yok, atak yok! Karagümrük’e gelince. Onların taktik dizilişi 4-2-3-1. Adeta birbirlerine bağlanmış gibi birlikte hareket ediyor, bol pas yaparak usul usul rakip sahaya gitmeyi hedefliyorlar. Bu da sahaya ‘Önler dolu arkalara ilerleyelim’ tadında bir kalabalık olarak yansıyor. Evet bu şekliyle G.Saray’a futbol oynatmadıkları bir gerçek ama kendileri de hiç pozisyona giremiyorlar. Özetle iki taraf da seyirciye öyle çekirdek çitleyerek falan bile geçmeyecek kadar sıkıcı bir maç izlettiriyor. Maç 60. dakikaya kadar bu tempoda daha doğrusu temposuzlukta ilerliyor.

Bu dakikadan itibaren teknik adamların oyuncu değişiklikleri maça nispeten hareket getiriyor. Nitekim Karagümrük’ün golünü maça 68. dakikada oyuna giren ve 69’da Babel-Emre ikilisinin ortaklaşa hatasından faydalanan Bertolacci atıyor. Fatih Terim ancak bu golden sonra takımı gerçek manada ‘güncelliyor’. Galatasaray’ın 75’ten sonra kurduğu baskı, 88’de yaşanan bir karambol anında Muhammed’den golü getiriyor. 90’da Pesic, Muslera ile karşı karşıya kalıyor ama Muslera geçit vermiyor. Bir takımı hocasından iyi tanımak mümkün değil ama sahadaki tabloya bakılırsa, belki ikinci yarıda oluşan kadro ilk yarıda oyuna başlasa Galatasaray istediği 3 puanı rahatça alabilir. Özetle tırmanışa geçmek için elde ettiği avantajı ‘Akşam sefası’ tadında oynadığı maçla, kendi elleriyle bırakıyor.