Öyle bir tutulma ki Galatasaray’ınki, skorlar, hocalar, olaylar ötesi. Etrafında ne olup biterse bitsin, sanki sahadaki futbolculara değmiyor. Saçma bir büyünün etkisindeler adeta. Belki kalpler başarı için çarpıyor ama ayaklar gitmiyor, çarklar işlemiyor. O kadar ki, artık ligin 14. maçında, makine gibi işlemesi gereken sistemde, paslar hâlâ yanlış yerlere atılıyor, futbolcular tokuşuyor, sistem olması gereken müessese ‘İlahi komedya’ya dönüşüyor. Özetle belki etkisini görmek için erken ama en azından Mustafa Denizli motivasyonu yok sahada. Ne yine tribünleri boş bırakan seyirci (ki zaten neden olsun ki aslında) ne de sahada top koşturan futbolcular çerçevesinde. Hoca zaten sisteme de, kadroya da dokunmamış. Adeta Hamza Hoca hasta da vekâleten başka biri bakıyor yerine. Durum böyle olunca, ev sahibi adına oyun yine tutuk, yine baskı kurulmuyor, yine… Aynı nakarat işte…
Öte yandan Bursa, sadece 15 puanlık bir takım olmadığını kanıtlamanın derdinde. Bu nedenle Galatasaray’ı boş bıraktıkları ilk 15 dakika hariç maçtaki en net pozisyonları onlar buluyor, özellikle Traore’nin öne çıktığı farklı ataklarda Muslera’yı epey bir terletiyorlar. Galatasaray’ın da çabaları var tabii ama en tehlikeliler 70’e kadar hep konuk ekibin hanesine yazılıyor. Ama bugün ‘Evde olmayan G.Saray’da ‘Evde tek başına’ biri var: 69’da Sabri’nin zor asistini müthiş bir vuruşla ağlara yollayıp imkânsızı başaran Podolski. Bu gol aynı zamanda Galatasaray’ın üzerindeki efsunu kırmasını sağlıyor. 80’de Podolski ile başlayan atak Sabri ve Burak’la sürüp Yasin’in ayağından ağları bulunca herkes iyice rahatlıyor. Maçın son ‘süsü’, sezonun ‘çileği’ Podolski’den geliyor yine. Savunmadan söktüğü top Burak’ın atacağı 3. golün asisti oluyor. Maça hiç ışık vermeden başlayan Galatasaray, uzun zamandır endişeyle tuttuğu nefesi, kötü oyun ama 3 puan getiren 3 güzel gol eşliğinde bırakıyor…