Galatasaray adına hayaller şu: Puan kaybetme konusunda son derece cimri olan Başakşehir’in bir gün önceki yenilgisini fırsat bilerek, lideri yakalamak. Eldeki kadronun karakterine göre yine olabilecek en uygun taktik 3-5-2 olarak belirlenmiş. Amaç, oyunu kanatlara açmak. Tempo yapmak. Hızlı çıkarak Beşiktaş’ı kendi sahasına hapsetmek. Buna karşılık Beşiktaş her zamanki 4-2-3-1 taktik dizilişi ile karşılıyor Galatasaray’ı. Amaçları önce rakibi bozmak. Daha oyunun ilk dakikalarından itibaren de bunu başarıyor, Galatasaray’ın tempo yapma planlarını kesmeye başlıyorlar. Özellikle Nagatomo ve Mariano’nun hızlı çıkışını engellemeleri de yetiyor zaten. İleride var gibi gözüken forvet hattının olmayışına ek olarak, Galatasaray göbekten de gidemeyince oyunlarının dengesi bozuluyor. Kendi ceza sahasında rakiple çok fazla baş başa kalmaya başlayınca da hatalar peş peşe geliyor. Böyle bir sahne sonucunda, henüz 17. dakikada, biraz da tartışmalı sayılacak bir çift vuruş kararı ise Galatasaray adına öldürücü hatayı getiriyor. Topu barajda koluyla kontrol eden Eren, Galatasaray aleyhine penaltı kararı verilmesine yol açıyor. Ljajic’in kullandığı vuruş 18. dakikada Beşiktaş’ın golü olarak yazılıyor. Bu golle beraber, Galatasaray iki gerçeği ile bir kez daha yüzleşiyor: Birincisi aksiyona reaksiyonla cevap verememek. Bir gün önce maçtaki 39 bin seyirciden 1000 fazlası önünde antrenman yapmış bir takımın 11 oyuncusu, o seyirciye mahcup olmayı tercih ediyor! İkincisi hayallerin önündeki hayaletler. Galatasaray’ın var sandığı birçok oyuncunun aslında sahada birer gölge, hayalet olduğu. Bu derbide iki takımdan biri diğerine göre daha iyi değil. Beşiktaş’ın oyunu disiplinli, özenli, dikkatli ama Galatasaray üzerinde bir üstünlük kurduğunu söylemek güç. Bir hata sonucu gelen penaltı olmasa, gol bulma ihtimali de yok. Ancak Galatasaray da bu kadere karşı çıkmak yerine razı oluyor. Galatasaray evindeki hayaletleri temizlemediği sürece üzerindeki lanetlerden bahsetmek de yersiz oluyor!