Bir gün bir maç oynarsın ve hayatın değişir! Söz konusu Galatasaray-Fenerbahçe maçları olduğunda bu kural, çok nadir istisnalar dışında hiç değişmiyor! Zaten, rekor sayıdaki sakatıyla ‘kader kurbanıyken’, üzerine eklenen PFDK kararları ile ‘mahkûm’ da olan Sarı - Kırmızılılarda, teknik ekip; evde kalan malzemelerden sofraya ziyafet döktüren anne misali ‘ortaya karışık’ bir kadro ve yepyeni bir taktik ile çıkıyor sahaya. Normal şartlarda, bu 5-3-2, ‘Eyvah eyvah’ kategorisine girecek bir kadro ama ne Galatasaray’ın içinde bulunduğu durum ne de şartlar normal. ‘Mahkûmiyet’, Galatasaray açısından sahaya ciddi bir kenetlenme olarak yansıyor. Savunmayı sağlama alan 5’li, hatasız oynuyorlar. Bu konudaki konsantrasyonlarını ve motivasyonlarını da maç boyunca hiç kaybetmiyorlar. Bu maça kadar ‘Ne zaman oynayacaklar da göreceğiz?’ dedirten Feghouli ve özellikle Onyekuru ise, geldiklerinden beri belki de ilk kez Galatasaray’ın DNA’sına en uygun şekilde, yıpratıcı bir hız ve ısrarla rakibi zorluyorlar. Kayserispor’un çalışkan ve disiplinli futbol anlayışına rağmen, gol yollarında yaratıcı olamayışı da tabloya eklenince, oyuna hâkim taraf Galatasaray oluyor. Perdeyi 19. dakikada Onyekuru, Feghouli’nin başlattığı ve kaleciden dönen bir topu tamamlayarak açıyor. İkinci yarıda, Kayseri’nin, gol umuduyla oyununu açması, iki tarafın da temposunu hızlandırmasına yol açıyor. Bu hız düellosundan galip çıkan taraf, Onyekuru ile Galatasaray oluyor. Kendi yarattığı pozisyonu tamamlayıp 74’te ikinci golü imzalıyor. Rakibin ikinci sarı kart sonucu gelen bir kırmızı nedeniyle 10 kişi kalması da avantaj olarak ekleniyor. Üçüncü gol ise 88’de takımın en tecrübesiziyken mecburen bulduğu forma şanslarıyla en tecrübelilere örnek olacak bir futbol sergilemeye başlayan Ömer’den geliyor. Nitekim maça mahkûmiyetle başlayan, oyunu hâkimiyetle sürdüren Galatasaray, üç puana gerçek bir kenetlenme ile gelen coşkulu bir galibiyetle kavuşuyor.