Bu kadar garip bir olay daha önce yaşanmadı hiç. Bir Ankara takımına karşı Beşiktaş kendi şehrinde oynayacağı maçı Ankara’da oynadı. Rakım farklı, hava farklı, şehir farklı.... Plansız, vizyonsuz Orman yönetimi tarihe böyle geçti işte. Durum sadece plansızlıkla açıklanabilir mi? Takımı taraftarından kaçırma ‘stratejisi’nin vardığı yer böyle bir gariplik! Sahaya çıkan iki takımın da sıralama konusunda bir beklentisi yoktu. Taraftarın da futbol konusunda... Orman yönetimi ise liderliğin kaybedilmesinin ardından hâlâ şampiyonluk ya da ikincilik şansı varken herkesten önce pes etmişti. Çöküşün nedenini sahadan önce burada aramak gerek. Maçın en fazla dikkat çeken tarafı kuşkusuz Slaven Bilic’in Beşiktaş’ın başında çıktığı son maç olmasıydı. Ve hakem Yunus Yıldırım da son kez düdük çalacaktı. Yani bu bir vedalar maçıydı.
Demba Ba gereksiz bir kart yüzünden sezona erken veda etmişti. Atiba, Sosa, Motta, sakat Veli ve bilinmeyen bir gerekçeyle Gökhan erken tatile çıkmıştı. Takıma gerçekten kaptanlık yapan Sivok’un da son maçıydı. Ve gördük ki pahalı ve flaş transferler olmadan takır takır top oynuyor gencecik Beşiktaş; akışkan, paylaşımcı ve çağdaş... Oğuzhan; Sosa ya da Tolgay’ın yedeği olmayacağını, onlarla yan yana oynaması gerektiğini gösterdi. Hareketli oyunuyla Cenk de bu takımın ilk 11 oyuncusu olduğunu… Artık ne desek boş. Takım iki sezondur gurbette dolaştırıldı. Sahaya önyargılı çıkan hakemler karşısında yalnız bırakıldı.
Buna rağmen Bilic ve genç futbolcular kopuk kopuk da olsa takım oyununun üst düzey örneklerini sundular bize. Dilerim önümüzdeki yıllarda sık sık Bilic’i aramayız. O büyük olasılıkla kariyerini daha üst düzey bir ligde sürdürecek. Biz ise burada kendi halimize yanacağız.
Beşiktaş’a yakışır her şeyin için teşekkürler... ‘Hvala’ Slaven Bilic... Dekuji kaptan Sivok .
*Teşekkürler Bilic, teşekkürler Sivok.