Gürbüz Çapan’ın son yazılarını okuyor musunuz?.. Geçenlerde fark ettim ki “ergenekonzede”liğinden beri sanki daha bir “yazar”laşmış.. hele Gün Zileli’nin kitaplarından söz ederken...

İletişim’den çıkan “Yarılma”, “Havariler” ve “Sapak”taki “yaşamöyküsü”nü solcularla birlikte “sağcı”ların da okumasını diliyor ve ekliyor; “Bir kez daha anladım; sorun imamda değil, dinde! Solculuğun din haline getirilmesinde. Solculuk ‘din’ hâline getirilince, peygamberi de oluyor, havarisi de, şeyhi de… Solculuğu din haline getiren aklın, ‘akıllılar’ın ve bu düzenin, kör değirmen taşı gibi, solu, ‘bizim çocuklar’ı öğütmesinin önüne geçmek mümkün değil” (28 Kasım 2008-Cumhuriyet)

Düşündüm...

Çapan’ın serzenişi, yerel seçimler için “sol” adayların belirlenmesinde bile gözlenmiyor mu?

Nice pırıl pırıl, bilinçli insanlar yine “öğütülüyor”; nice her yaştan bilgili, birikimli aday, “solcu şeyhler”in dudak bükmeleriyle eleniyor...

Çünkü adayın gerçekten fikir sahibi ya da uzman olması değil, “parti içindeki tarikat”(!)tan olması önemli... Seçildiğinde gerçekten kente ve topluma yararlı olacak “yetenek”leri değil, partideki tarikata hizmet edebilecek “bağ”ları değerli...

Dahası, seçilebilmesi için de halkın güven duyacağı yeni ve saygın bir isim olması yerine, seçime bol para ayırması ve tarikatın delegelerine her akşam toplu yemek ısmarlaması daha geçerli…

‘Ruhani’ bölünmüşlük

Evet... Solculuk “din” haline gelince, aklın yerini yine “körü körüne bağlılık” alıyor; mantık, yerini “batıl inanç”a bırakıyor. En açık gerçekleri bile göremeyen “koşullanmış kafa”lar parti kararlarını belirliyor...

Bunun doruğa çıkan örneği, soldaki “akıl dışı bölünmeler” yüzünden nice belediyenin sağa “sunulma”sı değil midir?

“Ey solcular birleşin; boş inançla değil, gerçeği görerek siyaset yapın” diyenler ise “solcu şeyh” olmadıklarından, sözlerine aldıran yok.

İlhan Selçuk’un “solcu solcunun kurdudur” sözü yine doğrulanıyor. Bölünmüş sol, oyları da bölmek için “ruhani” bağnazlığını sürdürüyor. Göreceksiniz, bundan ötürü seçim yitirilirse, yine diyecekler ki; “Birleşme için bizim partiyi yeğleselerdi, böyle olmazdı...”

Ey “din”, sen nelere kadirsin; solcuyu bile beyinsiz kılacak kadar muazzam bir güce sahipsin...

Bir garip oldular

Solculuk din haline gelince, solcular da bir garip oluyor.

Örneğin, şu dev süpermarketler için; “Artık kentlere sokmayalım; çarşı ve pazar geleneğimiz yaşasın; paramızı küresel tekellere değil kendi esnafımıza verelim” deyip duruyoruz ya...

Pazarcıyla “insan insana” konuşarak; manavla, kasapla ahbaplık kurarak alışveriş yapmak varken, bakıyorsun aynı süpermarketlerin en sadık müşterileri solcular...

Hatta bu sömürüye “çağdaş”lık(!) adına izin veren, kentin merkezinde açılmasına önayak olanlar bile sadece sağcılar değil, “solcu” belediye başkanları! Çünkü üretime değil, “tüketim dini”ne inanıyorlar. Halkın pazar günleri, örneğin “mesire”lere gitmek yerine tüketim hangarlarına tıkılmasını çağdaşlık sanıyorlar.

Dahası, “Kente hareket gelsin”, “Dünya kenti olalım”, “Artık marka kentiz” vb “abuk” gerekçelerle ayrıcalıklı rant binalarına imar olanaklarını savunan solcularımız bile var.

Çünkü ulusal kalkınmaya değil, “yatırım dini”ne inanıyorlar.

Hatta, “Canım şu 2B artık zorunluluk; AKP’nin oy avcılığına izin vermeyelim, biz de bir formül bulalım..” diyerek, yasadışı orman talanı rantını “tapu”yla aklamaya hazır solcular biliyorum...

Çünkü “gelecek kuşaklar”a değil, “mülkiyet dini”ne bağlılar...

İşte böylesine “sağcılık”tan farksız bir ekonomi ve siyaset anlayışının solculuğu da sadece yakalardaki Atatürk rozetinde kalıyor...

Evet... Yerel seçimler yaklaşıyor. Gürbüz Çapan yazısında soruyor;

“Bakalım ‘sol tarikat’ın cinci hocaları ne yapacaklar?”

ekinci@cumhuriyet.com.tr