1927 yılında yapılan nüfus sayımında, Türkiye’nin nüfusu 13 milyon (13 milyon 648 bin), İstanbul kentinin nüfusu ise 705 bin (704 bin 825) kişi olarak saptanmış.

Günümüze kadar Türkiye’nin nüfusu 6 kat (yüzde 540) artarak 73 milyonu, İstanbul kentinin nüfusu da 20 kat (yüzde 2000) artarak 13 milyonu da aşmış durumda.

705 bin kişi olan İstanbul kentinin nüfusu, bugün 1927 yılındaki Türkiye nüfusuna eşitlenmiş ve bir “ülke kent” konumuna gelmiştir. Bir araştırmaya göre:

“Her yıl nüfusu 170 bin kişi artan İstanbul, 13 milyonluk nüfusu ile 118 ülkeyi geride bıraktı.”

200’den fazla ülkenin yer aldığı, 7 milyarlık nüfusa ulaşan dünyamızda, ülkelerin nüfus çokluğu sıralanmasında Türkiye 17. sırada yer almaktadır.

İngiliz nüfusbilimci Robert Malthus’un “nüfus artışının” dünyada büyük sorunlar yaratacağı görüşü yankılar uyandırmış ve tartışmalara neden olmuştur. Nüfus artışı için toplumların önlem alması gerektiğini savunan Malthus, az sayıda çocuk sahibi olmak için, doğurganlığın azaltılması yönünde kısıtlamalar getirilmesini önermiştir.

Malthus’un görüşüne göre önlem alınmadığı ve kısıtlama getirilmediği zaman, toplumların nüfusu geometrik dizi (1, 2 , 4, 8, 16, 32, 64, 128…) olarak artacak, buna karşılık insanın yaşamını sürdürebilmesi için gereken besin maddeleri ise ‘aritmetik dizi’ şeklinde (1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8) artacaktır. Bunun sonucunda, nüfus ile besin maddeleri arasındaki artış farklılığı, yoksulluğa, açlığa, ölümlere ve savaşlara neden olacaktır.

Televizyonlarda yapılan söylemlerde, Türkiye nüfusunun giderek yaşlandığı ve “genç nüfusun” azınlıkta, “yaşlı nüfusun” (60 yaş ve üstü) çoğunlukta olduğu sıkça dile getirilmektedir.

Oysa TÜİK’in (Türkiye İstatistik Kurumu) verileri bu görüşün aksini kanıtlar niteliktedir.

Türkiye nüfusunun yüzde 89’u olan 65 milyon 900 bin kişinin 0 ile 59 yaş grubunda yer almasına karşın, nüfusun yüzde 11’ini oluşturan 7 milyon 800 bin kişi de 60 yaş ve üstü “yaşlılar” grubunda yer almaktadır.