Tüm hafta boyunca spor kamuoyu Fenerbahçe’nin kazanacağını düşünürken, Sergen Yalçın dahil Beşiktaş camiası, takımını hırslandırmaya çalıştı. Oyununda görünen gerçek Aboubakar’ın ustalığı ile iki takımın defansının göbeğindeki futbolcuların yetersizliği ve kalecilerin acemiliği, oyunu gollü hale getirdi. Orta alana Atiba ve Josef de Souza topu, rakibi karşılayarak daha iyi kullanmayı düşünürken, Fenerbahçe ise çok dağını ve mücadeleden uzaktı. O kadar ki, Ozan Tufan’ın dripling yaparak oynaması ve kendini kabul ettirmesi için verdiği mücadele bizi şaşırttı. Sosa’nın oynadığı süre içinde etkisiz kalışı, Beşiktaş’ın kaybedecek hiçbir şeyi olmadığı kanısıyla mücadelesi, SarıLacivertlilere pahalıya patladı.

Gökhan ve Caner’in eski takımlarına karşı verdikleri mücadele için söylemleri sahaya yansımadı. Çünkü tüm hafta boyunca Başakşehir karşılaşmasını kazanan Beşiktaş, yıllardır yenemediği rakibine karşı hakem hatası olacağı söylentilerine karşı hırslandı. Türkiye’de futbolcular (yabancılar) kaliteleri ne olursa olsun derbi karşılaşmalarındaki havayı değiştiren önemli etkenin, teknik, taktik hatta fizik gücün ötesinde, ters motivasyonla kazanıldığını bilmiyorlar.

İkinci bölgede özellikle 10 kişi kaldıktan sonra 3. golü de atan Beşiktaş büyük mücadele verirken, geç uyanan Fenerbahçeli futbolcular topun kendilerinde daha çok olmasına karşın gol pozisyonlarında etkisiz kaldılar. Daha çok boş alan bulan Beşiktaş’ın 10 kişi kaldığı anda dahi kazanma başarısı uzun yıllar futbolda unutulamayacak ve futbolun ters motivasyonla sahaya çıkan kadro adına büyük avantaj sağlayacağını kanıtladı. Bu karşılaşma uzun yıllar sonra Beşiktaş tarihine geçecek bir maç olacaktır.