Brezilya 1950’de yaşadığı ‘acı’ finalden sonra Neymar’ın yokluğunda ulusal bir felaket yaşadı. Öyle ki Alman ekolü futbol dersini bu kupaya erken onaylattı. Dünyanın hiçbir takımı belki de böyle bir kupada favoriyken kendi seyircisi önünde bu denli bir felaket yaşamadı. Ancak yine de bazı belirgin eksiklikleriyle, Neymar’ın gayretiyle yarı finale kadar ulaşan Brezilya, Scolari’nin gerçekten bu ülkenin hak etmediği felaketi hazırlayan yanlışları yüzünden geldi diye de düşünülebilir.
İlk yarım saatin 16 dakikalık bölümüne 5 gol yağdıran Almanlar rakiplerine olan saygısını ikinci yarıda da gol atmak için oynayarak gösterdiler. Tempo ve taktiğin ne olduğunu Löw’ün öğrencileri gösterdiler. Atakta Müller her buluştuğu topta Brezilya’nın belası oldu. Makina gibi çalışan orta alan iki yönlü oynamanın dışında Khedira ve Kroos ile golcülüğünü de ortaya koydu. Gözyaşları içerisinde fenalık geçiren Brezilyalı taraftarlar tribünleri terk ederken şoka giren ülkenin uzun yıllar bu acıyı yaşaması ve futbol tarihinin bu örnekle yenilenmesi söz konusu olabilir. Bireysel futbol yerine takım oyunu Dünya Kupası’nda artık onaylanmıştır. Löw ve öğrencileri ciddiyetleri ve sisteme olan bağlılıkları Alman mantığı ile süslemişlerdir. Doğrusu uzun yıllar tarihe kazınacak bu karşılaşmada en başta bizim olmak üzere birçok ülkenin futbol yapısında değişiklikler olacaktır.
Neymar ve ulusu için ulusal marşlarını 32 dişini dudaklarının sınırladığı ağız boşluğunda zoraki tutarak oyuna başlayan Brezilya balon gibi söndü. Gecenin muhteşem golü Schürrle’ye aitti. Endüstriyel futbol bu yenilgiden sonra Avrupa’da oynayan Brezilyalı futbolcuların varlıklarını yeniden gözden geçirerek değer biçebilir.