Hayatım boyunca karşı oy kullandım.

Seçme yaşıma ulaştığımdan beri iktidara gelmesini istemediğim partileri engellemek için oy veriyorum. 

Benim gibi milyonlar var, biliyorum.

Partilerin ekonomik, siyasi, sosyal vaatlerine inandığımız için değil karşı tarafın iktidara geldiğinde bize vereceği zararları düşünerek oy verdik. 

‘Aman bu adamlar gitsin, aman diğer adamlar gelmesin, aman statüko devam etsin’ dendi sürekli. 

Onlarca yıldır Türkiye’nin önü açılsın, yoksulluk, yolsuzluk bitsin, eğitim,bilim ilerlersin, kadın, çocuk, insan hakları korunsun, hukukun üstünlüğü sağlansın, ülke hak ettiği çağdaş düzeye erişsin diye oy verme fırsatına sahip olmadık. 

Bir politik ideale inandığımız için değil, diğer ideolojinin sonuçlarından korktuğumuz için oy verdik yıllarca. 

Somut kalıcı bir muhalefet siyaseti yapmaktansa ötekilerinden korkutmaya dayanan, kolaycı, tabana inmeyen, kendi destekçilerinin ihtiyaçlarını görmezden gelen, hata üstüne hata yapan bir muhalefete diğerlerinden korktuğumuz için oy verdik. 

Ve defalarca kaybettik.

Kaybetmeye devam ediyoruz.   

Geldiğimiz noktada karşı devrim tamamlanmak, savunduğumuz ideallerin, hayalini kurduğumuz ülkenin tabutuna son çivi de çakılmak üzere.

Hukuk yok, adalet yok, ekonomi yok, eğitim yok, bilim yok, eşitlik yok, özgürlük yok, gelecek yok…

Sadece büyük bir korku var. 

İki tarafta da korkudan beslenen siyasetçiler. 

Bu korkudan aldıkları güçle onlara koşulsuz, sorgusuz, daimi destek vereceğimizden emin, gönlü rahat bir muhalefet. 

Muhafazakarların oylarını çekmek için taklalar atan, gerdan kıran bir muhalefet. 

Belki de son demokratik seçimlere girerken yanlış odaklara mavi boncuk dağıtarak kendi tabanını, kendi ideallerini, kendi politikalarını harcayan bir muhalefet. 

Destekçileri bunu eleştirince ‘Vız gelir tırıs gider’ diyebilme kibrini kendinde gören bir muhalefet. 

Bize 20 yıldır ‘vız gelir tırıs gider’ deniyor.

‘Çapulcu, terörist, casus, dış mihrak, foncu, Gezici, sapık, laikçi endişeliler, feminaziler, ahlaksızlar, haddinizi bileceksiniz’ deniyor. 

‘Akıllı olun, kırmızı çizgimizi geçmeyin’ deniyor. 

O yüzden bu sözlere şerbetliyiz. 

Bu sözlerin çıkış noktasını, dayandığı kibri, nefreti, bağnazlığı, hoşgörüsüzlüğü ve intikam hırsını alaşağı etmek için 20 yıldır bileniyoruz. 

Eskimiş zorbaların yerine yenilerini koymayacağız. 

Tarihin çöplüğü kendisini vazgeçilmez sanan politikacılarla dolu.

Sizin lisanınızdan anlatalım:

Artık akıllandık.

Vız gelir tırıs gider!