Elektrikler kesilmiş ülkenin dört bir yanında...
Metrolar, trenler durmuş...
Trafik ışıkları, kafasına göre takılan taksi şoförleri ve 2015 Türkiyesi...
İstanbul’a dönüşümü bir gün erteledim, daha doğrusu yağmurun dinmesini bekledim önceki gün...
Yağmur nasıl da yağdı Ahmetbeyli’ye...
Selçuk, Kuşadası, Ahmetbeyli’ye dağların yamaçlarından bakan bir köy...
Bir baktım gece yarısına doğru yağmur dindi, gök çözüldü, ay ışığı ağaçların arasından bahçeye süzüldü...
Yağmur köylülerin deyişiyle “dibine kadar” yağmıştı...
Sohbet dostlar masasında başladı, bilindiği gibi siyasal konulara girildi, farklı düşünceler masaya yatırıldı.
Komutan Kemal, daha önceki yıllarda olduğu gibi otoriter, baskıcı tavrıyla sözü yarıda kesiyor, tartışmayı durdurmaya çalışıyordu.
Çile köyüne gidenler bilir...
Kemal, orada TSK’ye inat, 20’li yaşta emekli edilmiş, havacı zabitleri, çoğumuzun bildiği ya da bilmediği “Göksenin tayfası”nı oraya toplar zaman zaman...
Çoğu THY’den emeklidir...
12 Mart’ın zindanlarda çürütülen devrimci havacı subayları.
Bugün çoğu yetmişli yaşların merdivenlerinde...
Kimi emekli, kimi çalışıyor. Bu kez kalabalık değiller. Mayıs ayında hareketlenme başlar...

***

Mahir Çayan ve dokuz arkadaşı, 43 yıl önce katledildikleri Kızıldere’de anılmışlardı.
Şarap kadehlerini 68 kuşağının önderlerinden Türkiye Halk Kurtuluş Cephesi lideri Mahir Çayan ve 9 arkadaşı için kaldırdık.
43 yıl önceye giderken, yitirdiğimiz arkadaşlarımızı konuştuk.
Zaten hep öyle yapardık. Kimi zaman Mehmet Alkaya, kimi zaman Müştak Güner, bir yıl önceye dek Tayyar Eraslan, Erol Temelkuran’la ağacın altında, yitirdiğimiz anlarımızın peşinde koşardık...
Tayyar Abi’yi yitirdik...
Aslında masada olmasa bile, her an her yerde.
İzmir’de Cenap ve Elçin’in Miko’sunda Mahir Çayan, Saffet Alp, Mehmet Alkaya, Müştak Güner, Önder Atay hep oluyor, yaşayanlar yaşamayanları anlatıyordu...
Kızıldere’de 43 yıl önce öldürülenler arasında bulunan henüz 22 yaşında olan hava yer subayı Teğmen Saffet Alp’i kendi kuşağı tanır...
Kayseri’nin Develi ilçesinde doğan Saffet (1949) bir öğretmen ailenin çocuğuydu...
Ben Saffet’i, Mehmet Alkaya’yı 60’lı yılların sonlarına doğru tanıdım.

***

Ay ışığı ağaçların arasından süzülüp bembeyaz papatyaların üzerine yayılırken, Mahir’i, Saffet’i ve öteki arkadaşlarımızı andık.
Gece yarısı Zeki Günözgen’le birlikte kahvelerimizi yudumlarken, Türkiye sevdamızı yineledik...
1968’de çıkan “Göksenin” kitabı yeniden yayımlandı...
Teğmen Hasan Özgen, Hakkı Gümüştaş’la birlikte 47 yıl sonra “Hava Harp Okulu Kültür Yıllığı”nın tıpkıbasımını yeniden hazırlamışlardı. (Edinme adresi www.kitapyurdu com).
Kitabın arka kapağına bir göz attım... Yazılanları okudum...
Göksenin, Silahlı Kuvvetler Tarihi’nin ilk ve son örneğidir.
68’li gençlik eylemleri salt üniversiteli, sivil gençlik hareketleri değildir.
Silahlı Kuvvetler’deki antiemperyalist devrimci bilinç ve birikim önemsenmemiştir.
Silahlı Kuvvetler’de ardı ardına yapılan kıyımların, genç subay tasfiyelerinin de gerçek anlamı ortaya çıkmamıştır.
Doğrudur!
Eğer yakın tarihimizi ve özellikle Türk Silahlı Kuvvetleri’nin havacı kesiminin (68 kuşağı) değer yargılarını, 47 yıllık tarihi sürecin siyasal yapısını, genç subayların niçin tasfiye edildiğini anlamak için Göksenin’i mutlaka okuyun!
Gökseninlerden biri Kızıldere’de öldürüldü... İşte o hava yer subayı Teğmen Saffet Alp’ti... Kitapta bir yazısı var, okumadan geçmeyin...

***

Gökyüzü bir açıp bir kapanıyor...
Tüm ülkede elektrikler kesik. DHKP-C İstanbul Çağlayan Adliyesi’nde Berkin Elvan davasının savcısı Mehmet Selim Kiraz’ı silahla rehin aldı... 8 saat sonunda içeriden silah sesleri geldiği için güvenlik güçleri müdahale etti. Önce bir patlama, iki dakikalık bir sessizlik, arkasından yaklaşık 3 dakika boyunca bir çatışma. İki eylemci öldürüldü. Ağır yaralanan savcı yaşamını yitirdi...
Yollardayım!..
Canım sıkılıyor!..
Demokrasi, özgürlük istiyorum; teröre ise lanet!
Bu bir 31 Mart provokasyonu mu?