Olayları dikkatle izleyenler bilirler; Fenerbahçe Spor Kulübü’nün eğitim kurumları açmasına karşı çıkmışımdır. Fenerbahçe bir spor kulübüdür ve kendi işiyle uğraşmalıdır. Fenerbahçe tutkusunu, bir eğitim kurumunun duvarları içine hapsetmek yanlıştır. Çünkü, bütün eğitim kurumları bizimdir ve bir dolu Fenerbahçeliyi bünyelerinde barındırırlar.\n

İşte bu eğitim kurumlarımızdan birinde, geçen hafta yangın çıktı. Galatasaray Üniversitesi, cayır cayır yandı. Alevler gönlümüzü de kavurdu. Televizyon yayınında, ilgili anonsu duyduğum anda büyük bir üzüntüye kapıldım. Aklıma, ünlü İskenderiye Kütüphanesi’nin yok oluşu geldi. Devrinin en büyük ve önemli bilgi bankası olan bu kütüphanenin yanması, önemli ölçüde, gelecekteki bilgi noksanlıklarının nedeni olmuştu. İskenderiye ve Limanı, yeniden inşa edilebilirdi; ancak elyazması kitapları geri getirmek olanaksızdı. Canlı veya cansız bilgi kaynaklarının kaybedilmesi, cehaletin, aydınlığa egemen olmasına yol açar. Çanakkale Savaşı’nda da öyle oldu. Üniversite mezunu yüz bin genç, vatan savunması yaparken şehit oldu. Dul kalan eşlerin ve yalnız kalan sevgililerin birçoğunun zorluk yaşaması bir yana, aydınlıklar, cehaletin karanlığı ile gölgelendi. Hiç kuşku yok ki günümüzde ahalinin dindarlığını bile yeterli bulmayan yobazların kol gezmesinin kökeninde, o birikimli şehitlerin bıraktığı boşluğun etkisi vardır. Umarım ki, Galatasaray Üniversitesi’ndeki yangınla yok olan değerli eserlerin içeriği, daha önceden dijital kayıt altına alınmıştır ve kayıplar, yalnızca o kitapların tarihsel eser sayılan maddi yapılarıyla sınırlıdır. Aksi halde, ikincil bir İskenderiye Kütüphanesi felaketiyle yüz yüzeyiz demektir. Üniversitenin yüz kırk yıllık binası yeniden onarılabilir. Ancak değerli tarihçi ve fikir adamı İlber Ortaylı’nın hediye ettiği altıbin kitabın da içinde olduğu binlerce bilgi kesesi, asla yerine konamaz. İstanbul Teknik Üniversitesi mezunuyum. Fenerbahçeliliğimi, on yıllar boyunca, maddi ve manevi eylemlerimle, gözler önüne serdim. Bu açılardan çok mutluyum. Lakin, Galatasaray Üniversitesi, her Türk vatandaşı gibi benim de üniversitem... Yangın, benim de içimi yaktı. Cümlelerimi bitiriyorum. Bundan sonraki satırların her harfi, gözyaşlarımın damlalarıdır.