Olmuyor olmuyor, Mikronezya Merkez Pastanesi’nin kasaları bir türlü dolmuyordu…

Yolsuzların iktidarını çaresiz bir sessizlikle izleyen muhalif Mikronlar; üstüne oturanı üç vakitte mutlaka fırlatan MP makamını kendi aralarında Cape Canaveral diye anıyorlardı. 

Yol dininin yeryüzündeki temsilcisi ve tabii ki Mikronezya’nın ulu çobanı Muktedir Makropiç bile habire müdür fırlatmaktan sıkılmış, hatta yenisini aramaktan da gına getirmişti.

MP makamının bir kez daha boşaldığı gün, bir numaralı paydaşı Cenabet Cengizski’yi çağırıp: “Yeter!” dedi. “Hepiniz löpür löpür götürmek için hazıra konuyorsunuz. Biraz da siz uğraşın, benden sonraki en büyük löpçü olduğuna ve milletin anasını da başarıyla sevdiğine göre, Merkez Pastane’sine uygun yeni müdürü sen bul. Nasıl biri istediğimi söylememe herhalde gerek yok, bilirsin!”

Cenabet Cengizski, velinimeti Muktedir Makropiç’e hayır denilmeyeceğini ve onun ne istediğini bilirdi. 

Kolları sıvadı, yandaş lobilere gönderdiği gizli talimatla aranan elemanın özelliklerini sıraladı. 

MP müdürlüğüne aday olmak için, dört koşul koymuştu:

1. Muktedir Makropiç’in huzurunda secdeye durmak ya da dört ayak üzerinde yürümek. 

2. Dediğini harfiyen yapıp, kendi kararı gibi açıklamak. 

3. Tokat yerse tekmeyle karşılık vermemek. Tekme yerse tokatla karşılık vermemek. 

4. Milletin anasını sevmek.

Mikronezya’da aranan niteliklere sahip çok adam vardı. Gizli talimatı izleyen günlerde Cenabet Cengizski’nin mülakat odası MP müdürlüğü için başvuran adaylarla doldu taştı. Ancak Cengizski’nin kuşkucu gözü hiçbirini tutmuyordu. Kimi adayı fazlasıyla kendine benzetip milletin anasını daha iyi sevmesinden korkuyor, kimi adayı dayak yiyince karşılık vermeyecek kadar mülayim bulmuyor, kimisinin de secde pozisyonunda popodan ibaret göründüğünü düşünüyordu.

Üçüncü gün mülakat odasına kimse gelmedi. Mikronezya’nın ikinci büyük löpçüsü kara kara ne yapacağını düşünmeye başlamıştı ki mesai saatinin bitimine çok az kala, kapıya vuruldu.

Cenabet Cengizski umutla yerinden doğrulup “Gir!” diye bağırdı. 

Kimse girmedi, ama kapı tekrar tıkladı. Cengizski hışımla kalkıp açtığında, kolları bacakları olmayan bir adamın paspasın üstünde yan yattığını gördü.

“Sen de kimsin?” 

“Bendeniz Kahrettin Kimyevi. MP müdür makamı için tam aradığınız adamım!”

 “Nasıl olur, bu halde mi?” 

“Asıl bu halde olur: Kollarım yok tokat atamam, bacaklarım yok tekme sallayamam. Doğal halim secdedir, sürünerek yürürüm. Benden daha uygun aday bulamazsınız.”

Cenabet Cengizski, yolsuz yaşamında ilk kez gafil avlanıp gerçekten şaşırmıştı. Merakla sordu: “Peki, milletin anasını nasıl seveceksin?” Kolsuz bacaksız aday, gururla gülümsedi.

“Kapıya neyle vurdum?..”