ÖNCE bütün içtenliğinizle söz vereceksiniz, gerekirse Kuran’a el basıp yemin de edebilirsiniz. Yeter ki, şu soruya doğru yanıt verin: Afrika uzmanı değilseniz, rastlantı olabilse de oralarda ülkeden ülkeye yolculuk etmedinizse yahut o ülkelerde yaşayan bir yakınınız yoksa, allahaşkına şu son günlere kadar yeryüzünde Mali diye bir ülkenin ya da devletin bulunduğunu biliyor muydunuz?
Ama kendinizin ne denli bilgili ve hatta bilgiç olduğunuzu iddia etmeye kalkışmadan yanıtlayın.
Çünkü, normal olarak, yalnız biz gibilerin değil, dünyadaki milyarlarca insanın da böyle bir ülkeden ve devletten haberdar olması pek doğal sayılmaz. Allah bilir, Mali’de yaşayanların büyük çoğunluğunun da dünyadan haberi yoktu önceleri.
Ama şimdi, karşılıklı olarak artık birbirimizi az çok biliyoruz.

Meğer bizim “muhteşem” imparatorluğumuz günlerinde “vilayet”lerimizden biri sayılan ya da statüsünü bir yana bırakıp daha geniş ve kapsamlı bir deyişle “topraklarımızın bir parçası” olan Cezayir’in güneyinde, koca kıtanın okyanus oyuğuna yakın yerlerde şimdi Mali diye bir ülke varmış. Herhalde Cezayir’in Fransızlara geçtiği dönemden sonra o sömürgeciliğin daha da güneye sarktığı günlerden kalma, ama şimdi “bağımsız” ve yüzölçümü Fransa’nın birkaç misline varan bir devlet.

“Fransızların ne işi varmış orada” diye sorarsanız, “Vaktiyle sizin ne işiniz vardı?” diyebilecekleri gibi, hemen petrolden ve madenlerden başlayıp misyonerliğe ve “beyaz adamın uygarlık yayma ödevi”ne kadar bir yığın gerekçe sayacaktır başkaları, ama biz?
“Televizyon serilerimizi seyredin” mi diyeceğiz?

Mali’nin hali, ülkenin kuzeyindeki “İslamistler”in terorizminden kaynaklanıyormuş ve sorunun çözümü için kuvvet kullanmaya kalkışıp kalkışmamakta tereddüt eden Fransa başta olmak üzere, Batı’da herkes şaşkın. Galiba çözüm için en şanslı çare, Muhtar bin Muhtar’ın himmetine veya hizmetine başvurmakmış.

“O da kim?” derseniz, polis diliyle anlatmak gerekirse o “şahıs” Afganistan’daki terörün çözümünde teröristlerle devlet arasında arabuluculuk ederek zenginleşen ve bu tür yararlar peşinde koşarken bir gözünü kaybettiği için “Tek Göz” diye anılan biriymiş. Şimdi Mali’de kan akıtılmaması için onun kapısını çalmayı tavsiye edenler bile var. Çağımıza egemen olan paralı ideolojinin aklı bu kadar.