\n\n\n

CUMARTESİ ilginç gündür: Cumayla pazar arasına sıkışık.

Arkasındaki işgününün çalışma yorgunluğuyla ve duaların uhrevi ağırlığıyla yüklüdür; önündeki tatil gününe dinlenmenin, gezip tozmanın ve eğlenmenin ferahlığıyla bakar.

Biraz bezgin ve karamsar, biraz hevesli ve umutlu.

Bir cumartesi yazısı da öyle olur çoğu zaman..

Arap Baharı’nın havasına katılabilmek için kırk yıllık dost Kaddafi’ye sırtını dönmüş, yakın ve sıcak komşu Suriye’yi azarlayıp Atlantik ötesiyle berisinin bencil hesaplarıyla davranır görünen bir iktidarın tutarsızlıkları Türkiye’yi nereye kadar götürebilir?

Gazze’ye insancıl yardım girişimi ancak Mavi Marmara olayında yaşandığı kadar kötü başlatılıp kötü sonlandırılabilirdi. Olay ne Filistinlilerin haklı mücadelesine somut bir şey kazandırabildi, ne de Türk diplomasisinin defterine o girişimle parlak bir sayfa eklendi. Arap dünyasını fazla tedirgin etmeden sürdürülen ve teknolojik işbirliğiyle dış ticarette yararı görülen İsrail yakınlığını da yıktı aynı girişim.

Şimdi, isyancı Araplara, “Ben laik değilim ama, siz anayasanıza laiklik ilkesini koyun” diyen Başbakan’daki bu tek Kemalist kırıntının yarım yamalaklığıyla avunmak kaldı cumhuriyet Türkiye’sine..

Dış politikadaki yarım yamalaklık futbol gibi hiç ilgisiz bir alanda da kendini göstermiyor mu?

Trabzonspor’un İnter’i ve Beşiktaş’ın Maccabi Tel Aviv’i yenmesinde bizim takımların çok fazla sayıda yabancı futbolcu oynatmasının etkisi yadsınabilir mi? Bol para onların katkısıyla zaman zaman maç kazanmayı sağlıyor ama, Türk futboluna ciddi bir kazanım katabiliyor mu? Acaba öyle maçlarla edinilen geliri kendi oyuncu ve teknik direktörlerimizin daha iyi yetiştirilmesine harcamakla daha köklü sonuçlar elde edilemez mi?

Dış politikadan futbola kadar her alanda, ciddi, tutarlı ve planlı tutumun yerini hiçbir şey tutamaz.

Haftanın her günü cumartesinin yarım yamalaklığıyla geçseydi hayır gelir miydi o haftadan?

\n\n