-Çok aşikâr bir soru soracağım, çok büyük bir sanatçı olmasını bir kenara bırakırsak, neden Alberto Giacometti?

Çünkü işlerinden çok etkileniyorum, tablolarından, heykellerinden. Ve bence Lord’un kitabı, filmin uyarlandığı kitap, bence yaratım süreci üzerine yazılmış en iyi kitap. Büyüleyiciydi benim için. Gençken yanımda taşırdım ve çok şey öğrendim o kitaptan. Bu kitabı bir filme uyarlayabilir miyim diye düşündüm. Bu noktaya gelmem bayağı zaman aldı Giacometti’nin işleri çok etkili, dokunuyor insana. Aynı zamanda hem antik, hem modern.

-Siz hem yönetmen hem de oyuncusunuz, peki daha önce hiç oyuncu olarak kendinizi tamamıyla yönetmene bırakmış mıydınız? Yani bir tuval gibi?

Bazen, belki... Çok da fazla değil. Bence bu mümkün değil hatta bence yapılmamalı da. Oyunculuğun böyle bir şey olduğunu düşünmüyorum. Daha çok bir “birlikte çalışma” denebilir. Bence sinemanın güzel yanı da bu. Bir oyuncu olarak yönetmenin dediği gibi yapabilirsin ya da kendi dilediğini yapabilirsin. Sonuç olarak yönetmen kurgu kısmında kendi istediğine dönüştürebilir. Hatta bazen bu aşamada yapımcının da müdahalesi olabiliyor. Bu konuda da dikkatli olmak gerekiyor.

-Daha önce size alan tanımayan bir yönetmenle çalışmış mıydınız? Tabii isim vermek zorunda değilsiniz.

Hayır çalışmadım.

-Ama mutlaka bu şekilde çalışan yönetmenler de vardır değil mi?

Vardır tabii... Bazen kendi alanın için mücadele etmen de gerekebilir. Ama gidip yönetmenin her söylediğini yapmazsın. Bu biraz... garip olurdu. Sürekli, böyle mi olsun yoksa şöyle mi olsun diye sormak gerekirdi herhalde.

-Peki, sizin içinizdeki yönetmen ile oyuncunun arasındaki bağ nasıl? Arada bu iki yönünüzün çatışma yaşadığı oluyor mu?

Ben oyunculuk yaparken de her zaman set sırasında yönetmenin ne yaptığının farkında oldum. İlk olarak bu nedenle yönetmenlik yapmak istedim. Şimdi bir oyuncu olarak biraz sabırsızım sanıyorum. Özellikle de çalıştığım kişiler hazırlıksız gibilerse bu yönüm ortaya çıkıyor. Ya da yaratıcı değillerse yapılan işi biraz sıkıcı bulduğum da oluyor. Onca güzel insan toplanmış ve buraya kadar gelmişiz o halde farklı bir şeyler yapalım diye düşünüyorum. Bazı standart açılar, kalıplar var evet ama standartlarla biraz da oynayabiliriz bence.

-Filmle bağlantısız gibi görünecek bir soru sorayım. Birçok başka yetenekleriniz de var ama en çok bilinenlerinden... Herkes sizin aynı zamanda yemek yapmaya meraklı olduğunuzu biliyor. Sizce yemek yapmanızla, faklı malzemeleri bulmanız, onları bir araya getirişiniz, doğru zamanda doğru işlemleri yapmanız, yönetmenliğe ve oyunculuğa olan yaklaşımlarınız arasında ortak bir bağlantı var mı?

Yemek yapmak, oyunculuk veya yönetmenliğe kıyasla benim için daha çok bir terapi gibi. Televizyonda veya bir kitapta gördüğüm tarifi uygulamaya çalışıyorum ve kendimi buna zorluyorum. Ve sonra her şeyi mahvediyorum (gülüyor). Yemek yapmak benim için oyunculuk ve yönetmenlikle karşılaştırdığımda daha az hazırlanma ve daha çok spontane çalışmak anlamına geliyor. Bazen çok güzel sonuçlar doğursa da bazen de kendime niye sadece tarife uymadın ki diyorum. Orada duran bir baharatı görünce ekleyivereyim diyorum ve bazen tutmuyor... Ama denemek de lazım sonuçta. Niye o yemeği pişirdiğimi bile bilmiyorum hatta. (Gülüşmeler)