\n\n\n

Maçın öncesine gidelim. A.Gücü darmadağın olmuş.. Takımda oyuncu kalmamış, artık kümede kalması mucizeden de öte. G.Saray cephesinde ise Fatih Terim bakmış ki rakibin direnecek durumu yok, yedekleri sürmüş sahaya. Bir türlü rotasyona gitmiş. Melo, Selçuk, Ujfalusi, Hakan Balta, Kazım gibi isimlerin hepsi kulübede.

Maç başlayınca da tablo pek farklı oluşmadı. Ankaragücü savunması Gökhan Zan’ın zıplamadan vurduğu kafa şutunu seyredince maç 4. dakikada adeta bitti. Sonra Riera’nın bir başka asistiyle Emre Çolak o müthiş soluyla sahneye çıktığı zaman, dakikalar henüz 9’u gösteriyordu. Ama sonrasında maç rölantiye büründü. Maçın ne tadı kaldı, ne tuzu... İkinci kırk beş dakikada da görüntü pek farklı değildi. Üstüne üstlük Fatih Terim sahanın en iyilerinden Emre Çolak’ı da çıkarınca, sahada seyredecek adam da pek kalmadı. Sadece Riera iki asist ve bir golle, Galatasaray’ın ideal onbirini zorlayacak tek oyuncu olarak gözüktü. Bu maçla ilgili fazla bir şey yazmaya gerek yok. Tribünler sahadan daha ilginçti. Galatasaray seyircisinin 6. dakikada Ankaragücü’ne destek vermesi, 58. dakikada beyaz mendille 58. maddeye gönderme yapması, gol dakikalarından çok daha büyük anlam taşıyordu. Tabii ki anlayana!