“Siz bunları daha önce yazmıştınız!”
Okurlarımı bıktırmışım hep aynı şeyleri yazmakla...
Ben de okurlara sorsam, siz hep aynı şeyleri yaşamaktan bıkmadınız mı?
Bir şeyler biraz değişti, der demez karşınızda yine geçmiş yılların konularını buluyorsunuz. Yazsam mı? Ne olacak yazsam? Bir daha bir daha, usanç getirdik! Okur da, ben de... Ben daha çok!..
Yaz babam yaz! Dipsiz bir kuyuya atar gibi yıllanmış, eskimiş, ama bir türlü eskimeyen görüşleri yinelemek...
“On yılda 15 milyon genç yarattık her yaştan.”
Şimdi gençlerin sayısı tam 76 milyon! Sayıca yükselmişiz, ama sayı bir anlam taşımaz. Kemalizmin yürürlükte olduğu on yılda neler yaratmışız, Türklüğü aşamalarla yücelterek çağdaş uygarlığın öncü bir devleti yapmışız...
Bir de o on yıllık başarının şimdilerde nerde olduğunu bir düşünsek. İlerleyeceğimize bir gerileme başlar gibi. Yöneticilerimizin ağzından Atatürk döneminin politikacılarından duyduğumuz başarı sözleri duyulmaz oldu.
Bir yanda umut verici gelişmeler de var, ama öte yandan gericiliği çağrıştıran konuşmalar, radyoda, TV’de, meydanlarda dinlediklerimiz... Nerde devrimci bir eylem görülse hemen devlet güçleri onu ezmeye çalışıyor; sopayla, palayla, zehirli gazlarla... Bir toplantıda birkaç bin kişi bir araya gelse, yitirilmiş haklarını arayan bir gösteride buluşsa, hemen acımasız güçler görevini yapmaya başlıyor!
Yaşlanınca, daha açık görmeye başlanıyor, nerden kalkıp nereye, hangi içinden çıkılmaz yollara saptığımız...
Partiler martiler yetmiyor. Bir başka güç gerekli. Daha güçlü, daha kendine, görevine inanmış liderler, öncüler. Bekliyorum gençlikten yeni Kemalist devrimin öncülerinin çoğalmasını. Bir yaşlı yazarın boş umudu mu? Ya da meydanlara toplanıp Atatürk devriminin bayraklarını dalgalandıran gençlerin başkaldırışı mı?
Bir başkaldırış... Haksızlığa, adaletsizliğe, geriliğe, körlüğe, bilim düşmanlığına, birtakım soysuzların iktidar hırslarına...
Ömrüm Kemalist devrimin yolunda geçti. Yaşadıkça bu daha da güçlendi. Daha da güçleneceğine inanıyorum...