Kimisi eşinin kesici-delici aletle saldırmasından, kimisi gece yarısı uykusundan uyandırılıp dövülmesinden, kimisi de makyajına-giyimine karışan eşinin gösterdiği şiddetten kaçmak için Çankaya Belediyesi’ne bağlı sığınmaevinde yerleşmiş. Şeker Bayramı’nı sığınmaevinde karşılayacak olan bu kadınlar, bu bayramı buruk kutlayacaklarını söyleyip, Kurban Bayramı’nda sadece çocuklarının olduğu bir evi düşlediklerini anlattılar. Artık yaşamlarında eşlerine yer olmadığına vurgu yapan mağdur kadınlarla, Şeker Bayramı öncesinde yaşadıkları burukluğu konuştuk:

‘İlk buruk bayramım’

Oğluyla birlikte sığınmaevine yerleşen kadınlardan bir tanesi, eş şiddeti nedeniyle evi terk ettiğini belirtiyor. Evlendiği günden bu yana şiddet gördüğünü anlatan kadın, “Uzun zamandır sığınmaevinde kalmak istiyordum ama cesaret edemiyordum. Sonrasında artık hem beni hem oğlumu dövem eşimi terk etmeye karar verip, buraya geldim. Şu an burnumda görünen morluğu da eşim yaptı. Elleriyle döverdi beni. Yarın ise bayram. Evden uzakta geçireceğim ilk bayram... Çok buruk geçecek. Ama ailemle bayramlaşmaya gideceğim. Gizli-saklı olsa da gideceğim” diyor.

‘Ayaklarımın üzerinde duracağım’

Eşinden gördüğü fiziksel şiddet nedeniyle iki kızıyla birlikte önce Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı’na bağlı sığınmaevinde kalıp, ardından Çankaya Belediyesi’ni tercih eden bir başka kadın, İstanbul’dan Ankara’ya geldiğini anlatıyor. Bakanlığa bağlı sığınmaevi ortamının çok disiplinli olduğunu, kadınların sınırlandırıldığını dile getiren kadın, “Devletin sığınmevinde sıkı denetim vardı. Gezme iznimiz olmadığı gibi telefonla bile konuşmamız yasaktı. Çankaya Belediyesi’nin sığınmaevinde ise sürekli uzmanlar gözetimindeyiz. Burası çok güzel. Ama geldiğim devlet sığınmaevi öyle değildi. Özellikle de şartları. Bunların yanında bir yerde çay servisi yapabileceğim bir iş buldum. Kızlarımı da kreşe yerleştirip, ayaklarımın üzerinde duracağım. Bayramımız ise buradaki diğer arkadaşlarımınki gibi ezik geçecek” diye ekliyor.

‘Bizlere iş bulunsun’

Daha önce kaldığı sığınmaevinden eşiyle barışmasının ardından ayrıldığını anlatan bir mağdur kadın da, 4 çocuğunu evde bırakıp Çankaya Belediyesi’nin çatısı altına geldiğini dile getiriyor. Eşinin sürekli kendisine karşı bir kin-nefret beslediğine vurgu yapan kadın, yaşadıklarını şöyle anlatıyor:

“Ortada hiçbir sebep yokken eşimden dayak yiyordum. Örneğin geceleri kalkıp beni döverdi. Çocuklarıma da psikolojik şiddet gösterdi. Buraya gelmemle birlikte kafam çok rahatladı ama gözüm arkada kaldı. Evlatlarımı çok özlüyorum. Bizim gibi mağdur kadınlara iş bulunduğunda emin olunmalı ki her şey çok farklı olacak. Bunların yanında evlatlarımdan uzak kutlayacağım ilk bayramım çok acı geçecek. Bayramdan sonra kızımın düğünü de olacağı için ayrı bir buruğum. Ona bile gidemeyeceğim.”

‘Artık korkmak istemiyorum’

Üç aydır sığınmaevinde kaldığı için 14 yaşındaki oğlunu göremediğini kaydeden bir diğer kadın, şiddetin yanında eşinin sürekli kendisine kesici-delici aletlerle saldırdığını anlatıyor. Gözyaşlarını tutamayan kadın, “Bıçak, keser, makas... Eline geçen delici maddelerle bana saldırıyordu. Fiziksel şiddetin yanında bana sözlü de hakaret etti. Suçum yokken böyle bir muameleye maruz kaldım. Evden dışarı çıkmak, oğlumun okuluna gitmek... Her şey yasaktı. En acısı da evladımdan ayrı kalmak... Ve benim hiçbir suçum yok. Ben sürekli korku yaşıyorum. Artık korkmak istemiyorum. Böyle tedirgin bir yaşam sürülmez ki. Şu an hayattan çok beklentim var ve yaşam hakkımın elimden alınmasını istemiyorum” diye konuşuyor.

‘Kızlarımı nasıl bırakayım’

Yaşadığı ülkesinden Türkiye’ye eşiyle evlendiği zaman gelen yabancı uyruklu bir kadın ise 3 kızını bırakıp, sığınmaevine geldiğini belirtiyor. Eşinin kendi ülkesinde olduğu dönem her şeye “no problem”, Türkiye’de ise “bol problem” dediğini anlatan yabancı uyruklu kadın, “Türkiye’ye ilk geldiğimiz zamanlarda kıyafetime, makyajıma karışmaya başladı. İlk yıllarda beni kısıtlarken bir süre sonra şiddet başladı. Ve bu 15 yıl sürdü. Şimdi ben burada mutluyum ama aklım kızlarımda. Onları yanıma almak ve memleketime dönmek istiyorum ama aklım kızlarımda bunu yapamam” diyor.

* Sığınmaevindeki kadınların isteği üzerine haberde ve fotoğraflarda isimlerine yer vermedik.