Demek ki hep beraber ve çok çalışmamız gerekiyormuş! Nihayet yüzümüz güldü de niye güldü? Çok çalıştık, ama çok çalıştık, nasıl çalıştık ama! Başta Ekrem İmamoğlu, kampanyasını yürüten bütün ekibi, İstanbul İl Başkanı Kaftancıoğlu ve örgütü, CHP’nin tüm milletvekilleri, partilileri, İYİ Parti ve örgütü, yetmedi bitmedi, tüm üyeleriyle ve sempatizanlarıyla HDP’liler, aslanlar gibi bir demokrasi ittifakı oluşturdular! Halt etsin, ona zillet, illet diyenler. Bunun adı faşizme, siyasal İslama karşı birleşen demokrat güçlerdir ve hatta bunun içinde etkisi yok ama adı var, Saadet Partisi vardır, hak, hukuk, adalet, vicdan diyen. Sokaklarda halkla bütünleşildi. Kapalı toplantılarda bütün STK’lerle buluşuldu. Genç ve dinamik başkanımız İmamoğlu, yorulmadı, bıkmadı, usanmadı, gece gündüz koşturdu. Ben bile hayatımda ilk kez oy kullanılan bir odada, sabahın beşinden akşamın sekizine kadar oturarak müşahitlik yaptım, hem de Piyalepaşa, İTO Kadınlar Çeşmesi İlkokulu’nda. Yine hayatımda ilk kez gittiğim bir semtte. Bir Türkiye mozaiği önümden aktı gün boyu. Çalıştığım odada iki sandık vardı, 300 küsurdan 600’e yakın insan geçti önümüzden. Seçime katılım, yüzde 80’in üstü, neredeyse Kuzey Kore! Sabah 07.30’da kapının önünde kuyruk olmuşlardı, oylarını atıp işe gidecek olanlar, daha biz sandığı hazırlıyorduk. Ve gün boyu, hastası, ustası, engellisi, yaşlısı, anası, danası, bebeklisi, Türk, Kürt, Alevi, çarşaflı, poturlu yobazı, başörtülü teyzesi, türbanlı genç kızı, dövmeli delikanlısı, diyorum ya, bir semt değil, bir Türkiye mozaiği, ne ararsan var. Hatta başka sandıklarda TC uyruklu Suriyeli bile varmış. Bu ilkokul, üç kat, bütün sınıflarda ikişer sandıktan 30’un üzerinde sandıkla bütün gün doldu boşaldı. Görevlisi, partilisi, müşahidi, gönüllüsü, meraklısı, sabah karanlığı herkes birbirine kötü kötü bakıyor, gergin duruyordu. Gelen profile bakıp AKP’liler gevşedi, biz önde gidiyoruz havasına girdi. Her sandıkta bir CHP, bir HDP ve en az iki müşahidin, İstanbul Gönüllüsü’nün kartal gibi beklediğini ve konuyu da iyi bildiğini gördü, en ufak sorunda avukat çağırıp hukuki mütalaa alabildiğimizi de anladılar ve sıkıntı kalmadı. En ufak olay, en küçük yamuk olmadı. Demek sahip çıkınca, başında durunca olabiliyormuş... Emeğine yazık, sandığına tabii sahip çıkacaksın, sandıkta kazanılıyor seçim!
“Her şey çok güzel oldu, ama çalıştırmayacakmış, topal ördek yapacakmış, olsun ördek bizim ya!” diyor bir arkadaşım!
En çok da niye şaştım biliyor musunuz? O her şeye rağmen AKP’ye oy çıkan Piyalepaşa Kızlar Çeşmesi Okulu’nun sandıklarına. İstanbul’un göbeğinde hayatımda bu kadar pejmürde yer görmedim! Yıllardır hiç hizmet almamışsınız, niye onlara oy verip durdunuz ki? Her yer dökülüyor, çarpuk çurpuk bir şehirleşme, yoksulluk, karmaşa, pislik. AKP birinci çıkıyor; niye, üç kuruş yardım ediyor diye mi? Hizmet edeceklerine sadaka verdiler ve sonra da “Karınlarını doyuruyoruz ya, niye oy vermesinler” dediler, utanmazca! Ama halkımız sonunda anladı. Haksızlığa gelemediler. Bu bir kırılıştır, bu bir başlangıçtır. Daha çok çalışacak ve halkımızı hak ettikleri düzeyde yaşatacağız. Başka yolu yok!