Anneeeee, “Beşik kertmesi” ne demek?

Tövbe!

***

Niye yalan söyleyeyim, benim oğlana pek çok beşik kertmesi girişimi oldu. Bizimkisi “görmemişin oğlu olmuş” durumu... Yıllar sonra kavuşulan tek çocuk, tek de torun... Kertme işlemi keyifle yürütüldü, eş, dost ve akraba tarafından.

Düğün dernek oldu mu trafik karışırdı, TIR devrilmiş gibi zincirleme kaza hali... Çünkü bizim oğlan aynı anda dört beş kızla birden beşik kertmesi!

Laf aramızda, bu beşik kertmesi lafı açıldı mı cinlerim tepeme çıkardı, feodal düzenin kalıntısı bir tür şiddet bu da çünkü.

Oğlan anlamasın diye kaş göz ederdim. Böyle böyle 12 yaşına kadar idare ettik.

***

Ali Püsküllüoğlu sağolsun, Anadolu söylencelerini yeniden yazıp Efsaneler adlı bir kitapta toplamış. Kitap bizim oğlanın Türkçe dersi zorunlu okuma listesine girmiş. Üstelik sınavda 30 puan!

Kitabı şöyle bir karıştırınca aldı mı beni bir telaş. Video oyunları kuşağı bu kitabı nasıl anlamlandıracak?

Önce Yeşil Başlı Ördekler’i okuduk. Hazin bir sevdalanma öyküsü. Delikanlıyla kavuşamayınca kız kendini sulara atıp intihar etmiş, arkasından da bunu gören delikanlı “Ömrümde bir kez sevdim, onu da göl aldı, artık bu dünya neyime gerek!” demiş ve de kendini kaldırıp atmış göle.

Kitaptan alıntıya devamla, “Gel zaman git zaman gölde iki ördek çıkmış ortaya, biri erkek, biri dişi. Derler ki; işte bu iki ördek, göle kendini atan sevdalılardır”...

Bu kendini “kaldırıp” göle atma konusu intihara özendirme resmen. Keşişleme bakışımla oğlana gözümü diktim, ama o kahkahalarla gülüyor.

Çok komikmiş bu öykü!

Çocuklar şiddetle aralarına mesafe koymayı çabuk öğrenir. Ama şiddetten arınabiliyorlar mı?

Terör, cinnet cinayetleri ve savaş! Şiddet insanı iğrendirir, ama aynı zamanda da çeker...

***

Ayrıca bir Turhal efsanesi var ki, şiddetin ve ırkçılığın her türlüsünü içeriyor: Vaktin birinde Turhal’da bir Rum beyi varmış. Onun da güzel bir kızı. Kız bir Türk delikanlısıyla “mercimeği fırına vermiş”.

Bizim oğlana bir de bu mercimeği fırına vermek meselesini açıklamak gerekti, ama asıl konu başka: “Bu sevda öyle koyulaşmış ki, delikanlı ‘dinime gir’ demiş, kız hemen öyle yapmış. Delikanlı ‘Yaptırdığın kilise cami olsun’ demiş, kız hemen kabul etmiş.

O sırada kızın babası yolculuktan dönmüş, başlamış kızını dövmeye. Kızla delikanlı kaçmışlar, ama zalim Rum beyi ikisini de öldürtmüş...

Ve onların kanlarının damladığı yerde ossaat bir su fışkırmaya başlamış ki, ne su! İşte derler, Turhal’ın şimdi içmekte olduğu su o sudur.”

Söylence burada bitti. Benim oğlan sordu:

“Anneee, bu vampir öyküsü mü?

***

Dayak ve kanlı cinayetten kaçtık, geldik Ağrı Dağı efsanelerine... Küçük Ağrı, Büyük Ağrı’nın bacısıymış... Bu da yetmez, Kafdağı’nın beşik kertmesi nişanlısıymış...

Bizimki yine sordu: “Anneeee, beşik kertmesi ne demek?”

Sabrım taşmıştı.

“Bırak o kitabı” dedim, “sınavı da, 30 puanı da boşver”.

Çok zor bu memlekette şiddetten arınmış birey yetiştirmek çoook.