Evet, dün gece, F.Bahçe ve Trabzonspor için çok özel ve her şeyden farklıydı. Yaşanan tatsız günler, rekabeti gergin boyutlara taşımıştı. “Kazanmak her şey değildir” cümlesi dün geçersizdi. Hatta bu karşılaşmaya “Her şey sadece futbol için” demek de mümkün değildi. Bu atmosferde başlama düdüğü çalınırken stadın tek sakin ismi Cüneyt Çakır’dı. Durum böyle olunca Sarı - Lacivertliler adeta sahasına gömdü rakibini. Ancak bu süreçte Trabzonspor gole kadar çok iyi direndi. Alex’i Aykut ve Colman ile iyi kapatınca işleri daha kolaylaştı ve F.Bahçe sürekli kanatlardan oynamak zorunda kaldı.

Gol için duran toplar daha çok önem kazanmıştı ve ‘usta’ Alex bu noktada işi bitiren oldu. Aykut atıldıktan sonra iş iyice kolaylaşacak diye bekledik ama Trabzonspor daha agresif ve gol isteyen futbol oynamaya başlayınca Kocaman, Dia’yı oyuna dahil etti. Topuz yoruldu da mı çıktı bilemem ama ondan önce Stoch ve Selçuk dışarı alınmaya adaydı sanki. Çıkar Selçuk’u çek Topuz’u ortaya Dia’yı koy kanata, zaten 10 kişiler. Olmadı öyle. Oysa bu değişimlerden sonra Trabzonspor orta sahayı daha kolay geçmeye başlamıştı bile. Çünkü Selçuk ve Emre yorulmuş, geriye fazla gelemiyorlardı. Sonuçta bu gerilimli maçın galibi F.Bahçe oldu ama arkası neler getirecek belli.

Skor ve gerginlik bir yana futbolun güzellikleri adına geceye damgasını vuran 2 isimden söz etmek lazım. Yobo ve Serdar Sarı - Lacivertlilerin sigortası oldu. Birbirini o kadar iyi tamamlıyorlar ki Trabzonspor’un birçok tehlike olmaya aday pozisyonu bu ikili karşısında başlamadan eriyip gitti. Ziegler ve Gökhan da onlara katılınca takım hücumda daha rahat çoğaldı. Belki de uzun süre bu savunma dörtlüsünü bol bol yazıp, konuşacağız.