Yeter bunca düşmanlık, biz yedi düvelle dost olacağız dediler. Geldiğimiz nokta dostluğun en âlâsı, şahikası:

“Türkiye Doğu Akdeniz’de seyrüsefer serbestliği için gerekli gördüğü her türlü tedbiri alacaktır.”

Hem artık BM raporlarını yok saydığımıza göre, mesele yok! (BM’ye bayıldığımdan değil ama gerekli olduğuna inandığımdan…) Yaşasın, nur topu gibi bir şiddet sarmalına daha kavuştuk! Kılıçları bileyelim, Gazze’ye yeni “Mavi Marmara”lar yollayalım! Gazanız mübarek olsun!

***

İki gün önce Cumhuriyet’te ve birçok gazetede yayımlandı o fotoğraf: Bursa’da bir Kız Yetiştirme Yurdu ziyareti… İçeriye ayakkabı çıkarılarak ya da galoşla girilecek. Fotoğraf şöyle: Devletin Valisi Şahabettin Harput ayağını uzatmış, önünde yere çökmüş (kapaklanmış) bir kadın valiye galoş giydiriyor.

Fotoğrafın altında, üstünde, sağında, solunda kadın cinayetleri haberleri. Boşanmak istedi diye, yemek hazır değil diye eski koca, yeni koca, sevgili tarafından hunharca katledilen, işkence gören kadın haberleri…

Aynı gün Alican Uludağ’ın “Kadınsın arazide çalışmazsın” başlıklı haberi: Başkent Elektrik Dağıtım AŞ Genel Müdürlüğü, “Harita teknikeri” olarak çalışan Sezer Ayyıldız’ı “kadın olduğu için arazi şartlarına uyamaz” diyerek işine son vermiş. Oysa işe alındığında da kadındı Sezer Ayyıldız!

Şu birbiriyle ilgisizmiş gibi (sadece “miş gibi”) görünen üç olay arasındaki ilişkiyi kavradığımız an, kadın sorunlarına daha bilinçli yaklaşabiliriz!

***

Aynı gün, Alican Uludağ’ın bir başka haberi gazetemizin manşetindeydi. Parasız eğitim istediği için 17 aydır tutuklu öğrenci Ferhan Tüzer’e bayramda görüş yasağı getirilmişti. Annesi Hayat Tüzer’in “oğluma sarılamadım” isyanı, beni 12 Eylül faşizm günlerinde aldığım mektuplara götürdü. İndirdim dosyaları, çocukları hapiste olanların mektupları, çığlıklarıyla geçirdim hafta sonunu… İnanın o gün annelerin feryadıyla, bugün annelerin söyledikleri arasında sayılar dışında fark yoktu.

Bezirgân saltanı ve zulüm, bir de yandaş gazetecilerin, koca koca, kerli ferli köşe yazarlarının suskunluğu devam ediyor hâlâ!

***

Bir başka gazete haberi: Spor Bakanı Suat Kılıç, Zafer Bayramı’nda Samsun’da, bir ana “Bitirin şu terörü” dediğinde, Bakan Bey, “Terörle mücadelenin muhasebesi olmaz!? Şehitlerin gelmesi mücadelemizin göstergesidir. Biz Malazgirt’ten beri şehit veriyoruz...” gibilerden yanıt veriyor…

Ah Sayın Bakan, ölen sizin çocuğunuz olsa öyle bir muhasebe yaparsınız ki! Öyle bir hesap sorarsınız ki! Ölen sizin çocuğunuz değilse, Malazgirt’ten beri öldürülenlerle böbürlenmek çok kolay!

Mücadelenizin gözle görülmesi için, daha çok, daha çok, daha çok çocuğun ölmesi mi gerek sizce! Bu ne korkunç mantık!

***

İşte sona eren bir “bayram”dan, size bir demet “bayram şekeri”… Dilerim daha güzel, daha aydınlık bayramlar yaşamak nasip olur.

***

Sevgili okurlar “bayramda” bomboş bir İstanbul, sakin bir İstanbul vardı. Bugünden başlayarak kaosa devam…

Millet, İstanbul’a dönüşe geçmişken, ben aradan sıyrılıp Güney’e “Eylül sığınağıma” atıyorum kendimi.

İlk durağım Ayvalık. Hem Filiz Ali’nin mucizevi kurumu AİMA’yı - Ayvalık Uluslararası Klasik Müzik Akademisi’ni- ziyaret etmek hem de Ayvalık Belediyesi’nin düzenlediği Ayvalık Kültür Sanat Günleri’ne katılmak... Üstelik, bu yıl “Şiir Ayvalık”ta etkinliğinin onur konuğu Ülkü Tamer!

Yarın (5 Eylül), saat 18’de hem söyleşi, sohbet hem imza günüm var. Yolu oralara düşenleri beklerim.