“Savaş çıkarsa önce seni vururum vatan haini!” Bunu söyleyen bir genç. Başka bir gence söylüyor. “İlk seni vururum” dediği, belgesel filmler çeken genç, benim yetenekli bir arkadaşım. “Kabahati”, HDP’ye oy vermiş olması…
Bir başka genç soruyor: “Sizce kaç şehit, 400 milletvekilinin karşılığı olur?”
İlkine, “savaş çıkarsa ne demek, savaş çoktan çıktı! Sen daha farkında değil misin!” diyorum. “Savaş çıktı, hadi vur arkadaşını!” diyorum. Duyup duymadığını bilmiyorum…
İkincisine ben değil, Erdoğan yanıt vermeli… Doğrusunu o biliyor.
İktidar (tümü değilse bile, iktidarın bir bölümünü) ile PKK’nin buluştuğu bir ortak nokta var sanki: İkisi de HDP’yi yok etmek için canla başla çalışıyor. HDP’yi bitirme yarışı sürerken insanlar ölüyor, gençler ölüyor, çocuklar ölüyor… Dağlıca’da, Cizre’de, Silopi’de, Iğdır’da, Ağrı-Tunceli arasındaki yolda...
Geriye anaların acısı, gözyaşı, feryadı, Türkçe ve Kürtçe ağıtları kaldı.
Geriye Erdoğan 6 Eylül’de televizyonda Dağlıca şehitlerini andıktan sonra söylediği ve akılları terk etmeyecek olan sözleri kaldı…
Geriye, Hollanda maçını izleyen o şen şakrak güruhu gösteren fotoğraf kaldı. Başbakan ve dostları arasında şehit çocuğunun gönüllerden ve gözlerimizin önünden hiç gitmeyecek olan bakışları kaldı.
Geriye kışkırtılan, tırmandırılan kin, nefret. öfke kaldı. Milletin birbirini linç etme çabalarına dönüşen vahşet kaldı…
“Sizi de cayır cayır yakacağız, yoldayız geliyoruz” diyen güruhun Hürriyet’e saldırısı kaldı geriye... (Torunlarım soruyor: Sizin gazeteye de saldırtırlar mı insanları; sizi de taşlatırlar, yakmaya çalışırlar mı? Doğrusu ne yanıt vereceğimi bilemiyorum, şu yaşadığımız ortamda…) Geriye AKP Gençlik Kolları Başkanı, AKP İstanbul Milletvekili’nin “1 Kasım’daki seçimden ne çıkarsa çıksın, seni başkan yaptıracağız” açıklaması kaldı.

***

Savaş çıktı çoktan! Şimdi lanetlemek yetmez!
Şimdi savaşı durdurmak için çaba harcama, düşünce üretme, politika üretme zamanıdır.
Şimdi, bu kin, öfke, intikam duygularını kışkırtma değil yatıştırma zamanıdır. Linç olaylarına, hedef göstermeye, işaret etmeye, hep bir ağızdan sözle ve eylemle karşı çıkma zamanıdır.
Şimdi, savaşların tarafı olmadığını, her savaşta sadece yenilenler olduğunu, savaşın zaten kaybetmek demek olduğunu anlamak zamanıdır.
Hep bir ağızdan “Savaşınız batsın!” deme zamanıdır.
“Savaşınız batsın” diyen ve bu yazının başlığını bana veren Ali Erenus. O bir genç baba. Çocuklarım yaşında. Ali Erenus, yazar Bilgesu Erenus’la, Şair Müştak Erenus’un oğlu; ENBE ve “Işığın Yansıması” orkestralarının sevilen besteci ve solistlerinden… Aşağıdaki dizeler için ona teşekkür ediyorum:
“Savaşınız batsın.
Daha beraber doğacağımız kaç güneş vardı
Elinden tutup okula götüreceğim kaç çocuk?
Kaç sevgi sözcüğü,
Sevgilinin kulağına fısıldanacak?
Kaç ıhlamur kokusu koşup gelecekti,
Kaçamak gün batımlarında?
Ve kaç deniz kalmıştı,
Düşler boyu avutacak kucağında?
Savaşınız batsın.
Ben zamansız çağrıların peşi sıra,
Ben yokluğa bir adım kala,
Koynumda tüm umutlarımla,
Karanlık kâbuslara yuvarlandığımda...
Hadi beni boşverin siz,
Asıl anneme ne diyeceksiniz?”