İlkokula başlarken sınıfa girdiğimizde kapının karşısında kocaman bir harita göze çarpardı. Türklerin anayurdunu belirten haritada göç yolları çizilen oklarla dünyaya dağılırdı. Orta Asya’daki kuraklık sonucu toprağını terk edenlerin Türk olduğunu ve böylece tüm insanlığın kökeninde Türk ırkının yattığını gururla yaşardık. Buradan Atatürk’ümüzün 10 Kasım’daki vefatına kadar uzanan zaman sürecinde 4. ve 5. sınıflarda iki ayrı tarih ile bilgimizi güçlendirirdik. Andımızla başlayan ve Atatürk’ün Gençliğe Hitabesi ile biten eğitimde Cumhuriyet tarihini de okurduk. Yerli malı haftalarını kutlar  ve özellikle 10 Kasım’larda en azından bir demet kasımpatı ile Atatürk’ü anma gününe katılırdık. Ortaokul ve lisede genelde okuduğumuz tarih kitaplarına Cumhuriyet tarihini de eklerdik. Haftada bir saat okuduğumuz bu dersi önemsemez hatta düşük not alırdık geçecek kadar! İşte bizim eğitim yanlışımız burada başladı.

Üstün başarı sonucu A Milli Takım’ın başına geldiğimde, TFF’yi görevden alınmam için yıkmışlardı. Geride kalan bir dolu öğrencim ve başarıyla süslenen futbol günlerim yutuldu! Hep bu olaylara “Dünya hali” olarak baktım. Kendi başarımı sağlamak için kimseyi şartlamadım. Ama futbolda bir çıkış vardı. Sadece gençleri düşünen, gelecek olarak eksiklerini eğitmek isterken, yaşlı futbolcuların da yanıldıklarını kanıtlamak için 1. Lig’de yepyeni bir kadro kuran ve ön yargılı yaşlıları da kazanan bir çıkışımı çekemeyenleri sahada yola getirdim! Çok saftım belki de! Sandım ki başarılı olunca herkes sahip çıkar!

Sadece çalıştım, profesyonel takımlarımla konuşuldum. Üç büyüklerden birinin o zaman maçında  kadro yetersizliğiyle farklı yenilgiden sonra, o takımdaki özel bir öğrencim bana maç sonunda bu takımı neden çalıştırdığımı sordu. Cevabım netti: Başka çalıştıracak takım yok bana!

Yaşanmışlıklardan destek almak, doktrin üretmek çok önemlidir. Bilmediğimiz denemelerde kobay oluruz. Hayat acımasız ve gezegen yaşlanıyor. Gidiş ne söylersek söyleyelim sona doğru hızlı! Gerçeğe dönelim “Biz Orta Asya’dan göçen atalarımızın devamıyız”. Ve ben son nefesime kadar futbol adına “sahadayım”.