Çok güvendiğim bir kadromuz vardı. En azından ben onlara böyle bakan ve beklentileri olan teknik adamdım. Ama dün gece Cebelitarık maçının ilk yarısında düşüncelerim değişti! Özellikle oyun başlar başlamaz penaltıyı kaleciye teslim eden Enes’i görünce umutlarım bitti. Tüm sahanın yüzde 75’ini bize teslim edip 11 kişi ile kalesini az gol yemek adına korumaya çalışan Cebelitarık gurubumuzda olsa olsa averaj takımı olurdu! Bu kez değişik kadro ile sahada yer alan ulusallarımız voleybolda müthiş başarı gösteren kadınlarımızın gölgesinde kaldı. Sakın suni çime alışık değiliz filan gibi düşük frekanslı komik mazeretlere sığınmayalım. Öncelikle maçın önemini dahi sahiplenmeyen bir değişik yapı, telaş ve bezginlik lüksü ile oynayan kadromuzun sahibi bunun cevabını verecektir.

İkinci yarı oyuna giren Hakan’ın pasını 55’te gole çeviren Halil belki de sinir küpü olmamızdan kurtulma şansını biz verdi. Hakan, 65. dakikada Halil’e destek veren şutu ile ikinci golü attı. Kerem, Efecan ve ilk dakikada penaltı kaçıran Enes umut vermedi. Kenan’la 3. golü bulsak da, kötü oyuna futbol adı vermek bizim için pek samimi yorum olmaz. Şimdi hedef Hollanda maçıdır. Futbolumuzun içinde bulunduğu durum özgüven ve taktiksel eksiklik olarak dikkati çekse de, dün geceki oyunumuz ve telaşımız kötü oldu. Futbolda kötü ve zayıf takımlara karşı oynamak zordur. Özetlersek Hakan bize yolu şimdilik açtı ve gruptaki geleceğimizi umuda çevirdiğinde rakibe  beklenmeyen gollük pozisyon vermemizin de alarmını unutmamamız  gereğine dikkat çekti. Kötü bir rüyadan iyi bir şekilde uyandık! Geçmiş olsun hepimize! İyi ki ikinci yarı vardı!