BİFO’nun yeni yıl konserinde 19. yüzyıldan 20. yüzyıla geçen Gershwin, Barber ve Bernstein’in yapıtlarından sonra, kulaklarımızda Radetzky Marşı ile konserden ayrıldık. Konserin solisti Alman lirik soprano Marlis Petersen’di. Şık kıyafeti, incecik bedeni onun bilge şancılığını tamamlıyordu. Samuel Barber (1910-1981) “Knoxville: Summer of 1915”, op.24, adlı yapıtını babasının ölümü için yazmıştı. Upuzun bir destan veya ağıt gibiydi. Yer yer konuşma sesiyle (Sprechstimme) 20. yüzyıl başındaki dramatik anlatıma gönderme yapıyordu. Şef Carlo Tenan çalgı grubuyla solistin sesini çok güzel dengeledi. Doğal ki yeni yıl konseri olarak duyurulmuş bir dinleti için bu yapıt uzun süresiyle dinleyici için oldukça ağır bir seçimdi. Neyse ki ardından gelen Gershwin’in “Strike Up The Band” uvertürü ve Gershwin’in Küba Uvertürü arasında sandviç olmuştu. Konser en sonunda yine bu bestecilerin çağdaşı olan Leonard Bernstein’in Batı Yakası Hikâyesi’nin Senfonik Dansları’yla son buldu.
Yeni yıl konserleri hep neşelidir. Mutlaka sonunda dinleyicinin de alkışlarıyla katıldığı “Radetzky Marşı” ile biter. Bu marş Johann Strauss (oğul)’a aittir ve 1848’de Viyana’da, Avusturyalıların İtalyan ordularına karşı zaferini kutlamak için yazılmıştır. Her yeni yıl konserinde bütün dünyadaki orkestralar tarafından bis olarak çalınır, seyirci de alkışlarıyla tempo tutmaya çağrıldığı için onurlanır.
İDSO, MURAT CEM ORHAN VE KARTAL KARAGEDİK
İstanbul Devlet Senfoni Orkestrası’nın geçen haftaki konserini esprili, güzel açıklamalarıyla Murat Cem Orhan yönetti. Solist, kıvanç kaynağımız bariton Kartal Karagedik ile uyumlu, uzun zaman unutulmayacak bir konser verdiler. Program Mozart’ın Sihirli Flüt uvertürü ve bestecinin Perquesta Bella Mano (Bas, obligato, kontrbas (Deniz Yurdakul) ve orkestra için aryası ile başladı. Ardından J.M. Sperger (1750-1812) adlı Avusturyalı besteci ve kontrbasçının aryası çalındı. Schubert’in Die Zauerharfe ve Rosamunde uvertürleri; Erlkönig aryasının Berlioz tarafından orkestralanmış şekli; Mozart’ın Figaro’nun Düğünü’nden kontun aryası sıralandı. Ve konser, Haydn’ın güzelim 103 numaralı senfonisi ile sona erdi.
Kartal Karagedik ile yıllar önce Zehra Yıldız anısına Boğaziçi Üniversitesi Albert Long Hall’de düzenlediğimiz konserlerden birinde tanışmıştık. Sonra onu dünya sahneleri kaptı, biz de Türkiye’de çok az duyabildik. 1984 yılında İzmir’de doğmuş, Dokuz Eylül Devlet Konservatuvarı Opera Şan Bölümü’ne girmiş. Hans J. Gallus ile lied yorumculuğu, Paolo Ballarin ile İtalyan repertuvarı, İstemihan Taviloğlu ile komposizyon ve Alfonso Antoniozzi’nin ustalık sınıflarına katılmış. 2007 yılında, İstanbul Üniversitesi’nde Güzin Gürel ile yüksek lisansına devam etmiş. (Konserde Güzin Hanım yanımda oturuyordu, Kartal ile ne kadar kıvanç duyduğu belliydi.) Hamburg Devlet Operası’nda Truvalılar, Figaro’nun Düğünü, Manon Lescaut, Cosi fan tutte’de bariton rollerini oynadı. Theatre Erfurt’ta Simone Boccanegra’da başrol söyleyen sanatçı, Boris Godunov’da Schelkalov, Eugene Onegin ve Madama Butterfly’da Sharpless rollerini söylemişti. Bir süre Magdeburg Operası’nda çalışan Karagedik, orada repertuvarına yeni roller ekledi ve ünlü İtalyan bariton Giorgio Zancanaro ile İtalyan repertuvarı üzerinde çalıştı. Konser sahnelerinde ise Mahler’in 8. Senfonisi’ni Eliahu Inbal gibi ünlü bir şefin yönetiminde söyledi. Diğer konserlerini Viyana’daki Mozart-Saal, Münih’teki Hercules Hall, Tokyo’daki Metropolitan Hall, Schleswig Holstein müzik festivalinde yaptı.
Bu arada Kartal Karagedik’in bir hüneri daha var: O birçok ödül kazanmış bir fotoğraf sanatçısı. Bu dalda 2014’ten beri pek çok sergi açmış ve ilgi toplamış.
