Şaşırdık. Şenol Hoca öyle bir ilk onbir çıkarmıştı ki sahaya. Beş yeni transferin yanı sıra kiralıktan dönen Ömer, sakatlıktan dönen Tolgay’la yepyeni bir kadro oluşturmuştu. Şampiyon kadrodan sadece Olcay, Cenk, Marcelo ve Tosic vardı.
Geçen sezonun kahramanlarından Atiba evinde Oğuzhan ise kulübedeydi.
Bu kadar yeni oyuncuyu bir arada oynatmaktaki amaç neydi? Salı akşamı oynanacak Benfica maçı mı düşünülmüştü?
Karşılaşma başlar başlamaz, anladık ki bu yepyeni kadro öyle pek de uyumsuz olmamış. Siyah- Beyazlılar maça ağırlığını koydu hemen. Bu arada yeni transferlerden Gökhan İnler, Atiba’yı aratmadı. Ama Tolgay ağır kalınca alıştığımız pas akışkanlığını oluşturamadı Beşiktaş. Ne ki Kartal hızlı bir atakla Cenk’in ayağından golü buluverdi. Ömer, Cenk’in yanına gelip santraforları ikileyince, ikinci gol de geldi. Baskılı oyun sonuç vermişti. Sonra Ömer yine kanada geçti. 4-2-3-1’e dönüldü.
Gökhan Gönül’lü ve Caner’li kanatların Siyah- Beyazlıların hücum gücünü arttıracağı da anlaşıldı hemen. Ne var ki ilerde savunma konsepti bu takıma yerleşemedi bir türlü. Yine altıpas önüne yığıldılar. Yine rakibi üzerlerine çektiler. Ve Karabük plaseyle gol bulmakta zorlanmadı. Hem de Beşiktaş kalesinde kaleci gibi kaleci olmasına rağmen. Belli ki Fabri’nin temeli sağlam ama Beşiktaş ikinci yarı baskı yiyince kalede zorlandı doğal olarak. Çünkü Gökhan İnler maç eksiği olduğundan yoruldu. Ömer de yoruldu. Geç transferlerin sorunu bu zaten. Son yarım saat için Talisca yerini Oğuzhan’a, Ömer de yerini Adriano’ya bıraktı. Yine de oyun temposunu yakalayamadı. Karabük’ün beraberlik için umutlandığı dakikalardı bunlar. Ta ki Dany’nin Beşiktaş lehine yaptığı penaltıya kadar. Oğuzhan’ın vuruşuyla maçın skoru da kazananı da belli oldu.