Türkiye, dünya futbolunda tam anlamı ile rehabilitasyon merkezi veya darülaceze oldu. Çaptan düşmüş, yaşı ilerlemiş, kapasitesi azalmış futbolcu için Türkiye bir cennet gibi. Geri kalmış ülkeler dahil hepsi eline bavulunu alıp, kendisini Türkiye’de buluyor. Her şey bol. Gelir gelmez son model araba veriliyor. Elini cebine atmıyor. Mobilyalı, havuzlu villalar kiralanıyor. İçindeki eşyalar değiştiriliyor ya da nadide eşyalarla takviye ediliyor. Çoluğunu çocuğunu okutmak, ülkesi ile telefonla konuşmak, ülke dışına gidip gelmek, tatil yapmak bunların hepsi bedava. Önemli bir maç kazanıldığında bir işçinin kıdem tazminatı kadar ödül, kaybedildiğinde ise önümüzdeki maçlara bakacağız lafından başka bir şey yok. Cennet ülke değil de burası nedir?

Hatırlanacağı gibi; bundan yıllarca önce 1980’li yıllarda Dünya Şampiyonasında oynayan Brezilya’nın emekli olmuş ünlü futbolcuları Türkiye’ye Malatyaspor takımına transfer edilmişlerdi. Gülünç bir portre çıktı ortaya. Brezilya neresi, Malatya neresi... Bırakın futbol oynamayı adamlar karikatür oldular. Sonunda bu futbolcular, o zamanki fak-fuk fonuna (fakir-fukara fonu) muhtaç olmuşlardı. Cinlikte birinciyiz, bileğimizi kimse bükemez. Yani eski yıllardan beri vardır bu küçüklük kompleksimiz. Yıllar yılı bundan kurtulamıyoruz.

Geçen günlerde, dünya futbolunda en büyük transferleri yapan ülkelerin başında geldiğimiz bilgisi verildi. Doğrudur. Büyük transferler yapıyoruz ama bir türlü futbolda büyük olamıyoruz! Avrupa ülkeleri arasında ismimiz geçmiyor. Bu konuda Kapıkule’den dışarı çıkamıyoruz. Siz hiç ideal olarak Türkiye’de futbol oynamak isteyen bir büyük futbolcu düşünebiliyor musunuz? Yaşı ilerlemiş yorgun ve emekli futbolcular hariç.

Fenerbahçe’ye 1930 yılından bugüne kadar yabancı futbolcu ve yabancı profesyonel çalıştırıcı olarak 150’den fazla futbol adamı geldi, geçti. Ne var ki çoğundan mutlu olunamadı. Diğer büyük takımlarda düşünülürse, Türkiye, futbol adamı açısından dünyanın en büyük mezarlığı.

Fenerbahçe’ye gelen yabancı futbolcuların takımdaki ömürleri ortalama 1.5 yıldan fazla olamamış. Yalnız Fenerbahçe’de mi böyle? Hayır. Diğerlerinde de farklı bir durum yok. Konu açıldığında birkaç futbolcu örnek gösteriliyor. Galatasaray’da oynayan Hagi, Datcu, Nuinwailer, Fenerbahçe’de oynayan Hollandalı Hooijdonk ve şimdi sorun olan Brezilyalı Alex. Diğerlerini de araştırırsanız, bir elin parmak sayısını geçmez. Bunlar tıpkı iyi ürün vermeyen tarlada açmış birer gelincik çiçeği gibidir. Türk futbolu bir şey kazanmıyor. Kazananlar aracılar, tefeciler.

Bu konu üzerine olan düşüncelerimi birçok defa dile getirmişimdir. Ancak bizim jenerasyon eski olduğu için midir nedir, düşüncelerimizin, önerilerimizin bir kıymeti olmuyor. Ama insanız. Düşünüyoruz ve düşüncelerimizi söylüyoruz. Bu ise insan olmanın bir gereğidir.