Yıl 1954-55. Bursa futbolda aşama kaydetmek istiyor. Bu nedenle Merinos Kulübü antrenör olarak önce Galatasaray’ın eski futbolcusu Arif’i , daha sonra ise Beşiktaşlı Şevket’i; Güven futbol takımı ise Beşiktaş’ın eski futbolcusu Çengel Hüseyin’i transfer ediyor. Ben de Bursa’da geçici görevliyim. Bursa’nın zenginlerinden Gaffarzade İhsan İpeker de beni, kendi ekibi Acar takımına antrenör futbolcu olarak transfer ediyor. Kulübümden izin de alıyor.

Büyük rekabet başlıyor. Bursa’da özellikle Güven-Acar rekabeti Fenerbahçe-Galatasaray’dan farklı değil. Güven takımı Tatar mahallelerine, Acar takımı da Bursa’nın burjuva kesimine hitap ediyor. Maçlar çok çetin geçiyor. Finale Acar İdman ve Güvenspor kalıyor. Stresli günler yaşanıyor. Tatar mahallelerinden tehditler alıyorum. Maçın kaderi önceden anlaşılıyor. Hakem olarak Feridun Kılıç tayin ediliyor. Maç öncesi futbolcuları soyunma odasında topluyorum. Onlara “Bugün beni yaralayabilir, dövebilir, hatta hastanelik bile yapabilirler ama beni kurtarmaya gelirseniz büyük cezalar veririm” diye büyük ültimatom veriyorum. Ceza almamak için onların karışmasını istemiyorum.

Maç başlıyor, takımın santrforu “Gâvur” Ali arka arkaya iki gol atıyor. “Eski Beşiktaşlı Tuğrul’un babası…” İkinci yarı başında üçüncü golü atıyoruz. Güven takımı strese giriyor ve demoralize oluyor. Kaleci hariç hepsi üzerime yürüyor, ben kaçıyorum onlar kovalıyor. Yumruklardan sakınıyorum. Yaralanmamak için kendimi korumaya çalışıyorum. Bu sırada hakem Feridun Kılıç “Acar hükmen galip” diyerek soyunma odasına kaçıyor. Bir ara takımımızın santrforu, Galatasaray’ın ve milli takımın tanınmış eski oyuncusu Muhtar Tunçaltan beni kurtarmak için harekete geçiyor ama yumruklara hedef oluyor. Sonuçta güvenlik kuvvetleri olaya hâkim oluyor. Ufak tefek yaralarla kurtuluyorum. Büyük şans... O zamanın Futbol Federasyonu Başkanı Orhan Şeref Apak, hiçbir etki altında kalmadan, hiç kimsenin gözünün yaşına bakmadan ve tehditlere kulak asmadan, Güven takımının 9 futbolcusuna ebedi hak mahrumiyeti veriyor. Bir ilk yaşanıyor. Ne var ki bu olay tarihte bir utanç vesilesi olarak yer alıyor.

Yıllar geçiyor. Bursa’daki amatör takımlar birleşiyor ve Bursaspor kuruluyor. Zorluklardan sonra hepimizin bildiği gibi geçen yıl şampiyon oluyor. Avrupa kupalarında Bursa’yı ve Türkiye’yi temsil ediyor. Sanki bir rüya… Gerçeği söylemek gerekirse Bursaspor’un eriştiği bu noktaya Bursa seyircisi adapte olamıyor. Bursa’da yapılacak Beşiktaş maçı öncesi taraftarlar Beşiktaşlıları Bursa’ya sokmamak için sanki bir savaş provası yapıyor. Şehir allak bullak oluyor ve kurtarılmış bölge haline geliyor. Bu nedenle çok sevdikleri takımlarına ceza yağdırılıyor. İşte bu olay da ikinci kez Bursa ve Türk futbol tarihine bir utanç vesilesi olarak geçiyor.

Atatürk portresi

F.Bahçe Şükrü Saracoğlu Stadı Basın Dinlenme Salonu’nda bir yazarın geniş panoları yanında, kapı kenarına iliştirilmiş olan Atatürk portresi hakkında gösterdiğimiz tepkiler sonuç verdi. Şimdi Atatürk’ün büyük panosu gerektiği şekilde, gerektiği yere konuldu. Bu nedenle Fenerbahçe Yönetim Kurulu’na ve stat müdürü Ayhan Bak’a teşekkür ederim.